«Պօղոս Մելիքշահեան» խմբագրումներու միջեւ տարբերութիւն
Content deleted Content added
No edit summary |
պարզեցնում եմ հղումները oգտվելով ԱՎԲ |
||
Տող 1.
{{Արևելահայերեն|Պողոս Մելիքշահյան}}
[[Պատկեր:Armenian monastery of s apostles in moush.jpg|մինի|'''Մշոյ
[[Պատկեր:Jerusalem infobox image.JPG|մինի|Երուսաղէմ]]
'''Պօղոս Մելիքշահեան''' ([[1788]]-[[1855]] թթ.), [[հայ]] բնագէտ ([[Ֆիզիկոս (արեւմտահայերէն)|ֆիզիկոս]])։
Տող 6.
== Կեսագրութիւն ==
Գիտութեան աշխարհին մէջ Հայը ամէնէն քիչ ներկայացուցիչները ունեցած է անցեալ դարուն եւ եղած բացառութիւններն ալ երբեք չեն կրցած զերծ մնալ կրօնքի ազդեցութենէն, որ կերպով մը հեռու պահած է միշտ հայ միտքը գիութիւնէն։ Մէկ քանի Հայ բժիշկներէ, իբր [[Գիտություն|գիտութեան]] նուիրուած անձ եւ որքան որ ալ այժմու գիտական լայնածաւալ մթնոլորտին մէջ, փոշիի հատիկի մը արժէքն իսկ ունենալու իրաւունք չունի, սակայն նկատելով իր ժամանակը, իր լուսաւորելու փափաքները եւ մանաւանդ այն [[
Սիմոն Մելիքշահեանի զաւակն էր Պօղոս, որ [[1788]] թուականին ծնած է Գըրգ Աղաճի մէջ, իր մանկութեանը դպրոց կ՛երթայ թէեւ, բայց երբ աւելի կը խելահասի՝ դժգոհանալով իր հոն ստացած ուսմունքէն, [[Իզմիր]] կը մեկնի եւ կ՛աշակերտի Տ․ [[Օհան
Սակայն իր յիշատակութեամբ, հոն երեք տարի ապարդիւն աշխատելով [[Պոլիս]] կու գայ, պանդուխտ եւ անօգնական, երբ հազիւ 20 տարեկան էր։
Տող 22.
Փէշտիմալճեան Պօղոս Պատրիարքին կը պատմէ Ֆիզիքային ուշիմութիւնը, որ Պատրիարքարան հրաւիրելով ի ներկայութեան Պէղճեանի եւ ուսուցիչներու, կը քննեն Պօղոսը, որով կը հասկնան թէ՝ այս բարձր ուսմունքը եւ գիտութիւնը բնական է եւ ոչ թէ ստացական, մանաւանդ անոր բնագիտութեան նոր հեղինակութեամբ։ ժողովը հաւնելով Ֆիզիքային տուած պատասխանները, այդ օրը կը հռչակեն զինք Պատուելի եւ Ֆիզիքա պատուանունն ալ կու տան իրեն, երբ տակաւին 23 տարեկան էր։
Քանի մը տարիներ ուսուցչութիւն կ՛ընէ Պէզճեանի տան մէջ ամիրային քեռորդւոյն եւ յետոյ հրաժարելով անկից կ՛երթայ [[Իզմիր]] եւ անկից [[Երուսաղեմ]] [[1820
Երբ [[Եգիպտոս
Միաբանութեան վարժպետութեան համար Պօղոս Պատրիարքի հրաւերով, հոն տարիուկէս կենալէն ետք դարձեալ Պոլիս կուգայ, եւ Չուգուր խանի մէջ սենեակ մւ վարձելով, շուկայի արհեստաւոր տղաքներուն եւ կատարեալ մարդոց դասատուութիւն կ՛ընէ։
Տող 33.
Ցաւալի է որ այդ ձեռագիրները բոլորն ալ այրուած են այն ատենները՝ արդիւնք չքաշելու եւ չարաշահութեան։
Ֆիզիքա [[1839
Ազգային Պատրիարքարանի նօրինութեամբ [[1848]]ին գնաց [[Մուշ]], ուր քաղաքական խռովութիւնը մը ծագած ըլլալով, հանդարտեցուց եւ Մշոյ վանքը մնալով միաբաններուն ուսմունք սովրեցեւց եւ երեք տարի մնալէն ետք [[1851]]ին Պօլիս վերադարձաւ Ալի փաշա Խանը սենեակ մը վարձելով դասախօսոութիւններու սկսաւ։
| |||