«Պարոյր Սեւակ» խմբագրումներու միջեւ տարբերութիւն

[[1915]]–էն շարունակած է բարձրագոյն ուսումը [[Մոսկուա]]յի գրականութեան հիմնարկին մէջ, ուր դարձած է դասախօս։ Այս շրջանէն, արդեն իսկ, սկսած էր դառնալ հայ գրականութեան տիրող անուններէն՝ իբր ինքնատիպ [[Բանաստեղծություն|բանաստեղծ]] եւ ուժեղ խառնուածքով մտաւորական։ Այսպէս, իր «''Անլռելի [[Զանգակատուն]]''»ը՝ նուիրուած [[Կոմիտաս]]ի (1959), պիտի ունենար զանազան հրատարակութիւններ բացի [[Հայաստան]]էն՝ նաեւ [[Սփիւռք]]ի մէջ, յատկապէս [[Պէյրութ (արևմտահայերեն)|Պէյրութ]] եւ [[Թեհրան (արեւմտահայերէն)|Թեհրան]]: Աւելի ետք, նոյնպէս ընդուննելութիւն պիտի գտնէր «''եղիցի լոյսը''» (1971) ։

[[1963]]–ին [[Երեւան]] է, իբր գրականութեան հիմնարկին աւագ գիտաշխատող։ [[1967]]–ին պաշտպանած իր աւարտաճառը՝ [[Սայաթ Նովա (արեւմտահայերէն)|Սայաթ Նովա]]յի մասին, կը դառնայ կարեւոր ներդրում իր մարզին մէջ։ [[1966]]–էն կ'ըլլայկ՛ըլլայ քարտուղար՝ [[Գրող (արեւմտահայերէն)|Գրող]]ներու միութեան վարչութեան։

Յետագայ տարիներուն, իր երկերը կ'ունենանկ՛ունենան ամբողջական մի քանի հրատարականութիւններ։