«Գաբրիէլ Սեւեան» խմբագրումներու միջեւ տարբերութիւն

Սեւեան փաշա զբաղած է նաեւ գրականութեամբ և 1886ին «ճաշակ Ոսկեղէն Դպրութեան» հանդէսին մէջ դրած է ընտիր յօդուածներ, որոնց ամէնէն ուշագրաւն էր՝ «Տելեմաքայ արկած» Ա․ գլուխին ոսկեդարի գրաբարով թարգմանութիւնը որ այն ատեն բաւական աղմուկ հանեց և տեղի տուաւ մեծ բանակռիւներու։ Տելեմաքի թարգմանութենէ ետք Սեւան Պեյ «Կարեւորութիւն լեզուի» անուն գրութիւն մըն աչ ունեցաւ [[1993]]ին Գուրգէնին «Պատկեր ածխարհիկ գրականութեան» մէջ։ [[1892]]ին Տօթք․ Սեւեան Ծովային նախարարութեան կողմէ կը մասնակցի Բ․ Դուռ գումարուած Առողջակահական Կայս․ Խորհուրդին ուր արդիւնաւոր գործունեութիւն մը կունենայ, կարժանանայ Կայսեր գնահատման և կը բարձրանայ Լիվա- Փաշայութեան։ Սեւան փաշա ունէր նաեւ Գ․ Կարգի Օսմանիյէ և Բ․ կարգի Մէճիտիյէ պատուանչանները։ [[1897]] Յունիս 12ին կը կանչուի հանգստեան։ Տօքթ․ Թորգոմեան Հետեւեալը գրած է իր մասին․ «Սեւեան փաշահագուագիւտ դէմք մըն էր ազգին մէջ, և ժամանակակից Օտեանի,Աղաթօնի Տէրոյենցի, Միսաքեանի պէս երեւելի հայերու խմորովը չինուած, իր ամբողջ կանքին մէջ ուրիշ բան չէ մտածած, բայց միայն իր հէգ ազգին մտաւորական յառաջադիմութիւնը։Ինք՝ զինքը երկու կէսի բաժնած Սեւեան, իր մէկ կէսովը՝ իբրեւ բժիշկ կէս դար շարունակ նկրտած է տառապեալ մարդկութեան ցաւերն իւրովսանն ամոքելու, և միւս կէսովն իբրեւ մատենագիր, գրեթէ 60 տարեկանէն աւելի, հայ լեզուն ուսումնասիրած է․ արդեօք այս երկու կէսերն իրենց կիսադարեան կեանքին մէջ չունին ուրիշ աշխատութիւներ մեզ անծանօթ պահուած ու դիզուած»։ Մեռած է [[1900]] Նոյեմ․ 15/26ին։