|
Նոյն տարին կը ղրկուի Եգիպտոս Թայիֆ շոգենաւով, 1860ին Թունուզ, նոյն տարին Ֆուատ փաշայի հետ Պէյրութ կ'երթայ դարձեալ Թայիֆ շոգենաւով։ Պէյրութէն վերադարձին, բաւական ատեն այլեւայլ մարտանաւերու մէջ իբրեւ բժշկապետ ծառայելով 1860 Մայիս 3ին կ'ընտրուի անդամ [[Պոլիս|Պոլսոյ]] Կայսերական Բժշկական ընկերութեան։ Իր ընտիր բժշկական յօդուածները կ'երեւան Gazette Medical d'Orientի մէջ։
[[1862|1862ին]] Սեւեան կը պաշտօնավարած էպաշտօնավարէ Պոլսոյ ծովային Ծովային հիւանդանոցը և եւ այդ միջոցին կը պատրաստածպատրաստէ է ընդարջակընդարձակ տեղեկագիրներ (1862-65), որոնք կը ներկայացնէր ամէն տարի բժշկակն բժշկական ընկերութեան։ [[1865]] [[Հոկտեմբեր 18|Հոկտեմբեր 18ին]]1865ի Հոկտեմբերին քոլերայի մեծ համաճարակէն վերջ իբր աշխատութեան վարձք կը ստանայ 4րդ կարգի ՄենիտիյեՄենիտիյէ պատուանշանը։ [[1871]] Յունվար 6ին 1871ին բարձրագոյն հրամանաւ հրամանով Ծովային Բժշկ․ Բժշկական խորհուրդին անդամ կ'անուանուի կանուանուի և եւ այս առթիւ Պեյ Պէյ տիտղոսով կը բարձրանայ միրալայի աստիճանաին,աստիճանին։ 1872ին նախագահ կանուանուի։կ'անուանուի։ 1876 Յուլիս 31ին՝ Կարմիր Մահիկի ընկերութեան հիմնադիր ժողովին կը մասնակցի և եւ գործօն ազդեցութիւն կունենայ։ կ'ունենայ։
Հակառակ իր բազամազբաղ վիճակին վիճակւժին չը մոռնար չմոռնար ազգն ալ և եւ 1878ին կ՛ըլլար կ՛ըլլայ հոգաբարձու ս․Ս․ Գրիգոր Լուսաւորչեան վարժարանին Օրթագիւղի օրթագիւղիմէջ, ուր եղանդուն եռանդուն աշխատութեամբ մեծամեծ բարեկարգութիւններ կը գործադրէ, ուսմանց ծրագիրը ժամանակի պահանջներուն համաձայն յամաձայն հիմնովին կը բարեփոխէ, դպրոցին նիւթականը կապահովցնէ ևկ'ապահովցնէ եւ կը յաջողի ընծայել ազգին՝ զարգացած երիտասարդներ։ [[1879]] Օգոս․ 13ին1879ին կայսերական Իզզետտին շոգենավին շոգենաւին բժշկապետ կ'անուանուի կանուանուի և երրորդ անգամեւ դարձեալ եգիպտոս կերթայկ'երթայ, խտիվԽտիվ Թէվֆիք Թէվֆիգփաշային փաչային Հրովարտակը հրովարտակը տանող պատգամաւորութեան հետ։ [[1878]] Հոկտ․ 28-ին 1878ին երբ հակահասունեան Հայերէն հայերէն ստուար խումբ մը առաջնորդութեամբ Հ․ Մաղաքիա Վ․ Օրմանեանի՝ կը դիմէր հայ Լուսաւորչական Եկեղեցւոյ, կը դառնայ Մայրենի Եկեղեցին։Եկեղեցիին։
Սեւեան փաշա զբաղած է նաեւ գրականութեամբ և 1886ին «ճաշակ Ոսկեղէն Դպրութեան» հանդէսին մէջ դրած է ընտիր յօդուածներ, որոնց ամէնէն ուշագրաւն էր՝ «Տելեմաքայ արկած» Ա․ գլուխին ոսկեդարի գրաբարով թարգմանութիւնը որ այն ատեն բաւական աղմուկ հանեց և տեղի տուաւ մեծ բանակռիւներու։ Տելեմաքի թարգմանութենէ ետք Սեւան Պեյ «Կարեւորութիւն լեզուի» անուն գրութիւն մըն աչ ունեցաւ [[1993]]ին Գուրգէնին «Պատկեր ածխարհիկ գրականութեան» մէջ։ [[1892]]ին Տօթք․ Սեւեան Ծովային նախարարութեան կողմէ կը մասնակցի Բ․ Դուռ գումարուած Առողջակահական Կայս․ Խորհուրդին ուր արդիւնաւոր գործունեութիւն մը կունենայ, կարժանանայ Կայսեր գնահատման և կը բարձրանայ Լիվա- Փաշայութեան։ Սեւան փաշա ունէր նաեւ Գ․ Կարգի Օսմանիյէ և Բ․ կարգի Մէճիտիյէ պատուանչանները։ [[1897]] Յունիս 12ին կը կանչուի հանգստեան։ Տօքթ․ Թորգոմեան Հետեւեալը գրած է իր մասին․ «Սեւեան փաշահագուագիւտ դէմք մըն էր ազգին մէջ, և ժամանակակից Օտեանի,Աղաթօնի Տէրոյենցի, Միսաքեանի պէս երեւելի հայերու խմորովը չինուած, իր ամբողջ կանքին մէջ ուրիշ բան չէ մտածած, բայց միայն իր հէգ ազգին մտաւորական յառաջադիմութիւնը։Ինք՝ զինքը երկու կէսի բաժնած Սեւեան, իր մէկ կէսովը՝ իբրեւ բժիշկ կէս դար շարունակ նկրտած է տառապեալ մարդկութեան ցաւերն իւրովսանն ամոքելու, և միւս կէսովն իբրեւ մատենագիր, գրեթէ 60 տարեկանէն աւելի, հայ լեզուն ուսումնասիրած է․ արդեօք այս երկու կէսերն իրենց կիսադարեան կեանքին մէջ չունին ուրիշ աշխատութիւներ մեզ անծանօթ պահուած ու դիզուած»։ Մեռած է [[1900]] Նոյեմ․ 15/26ին։
Սեւեան փաշա զբաղած է նաեւ գրականութեամբ եւ 1886ին «ճաշակ Ոսկեղէն Դպրութեան» հանդէսին մէջ գրած է ընտիր յօդուածներ, որոնց ամէնէն ուշագրաւն էր՝ «Տելեմաքայ արկած» Ա․ գլուխին ոսկեդարի գրաբարով թարգմանութիւնը որ այն ատեն բաւական աղմուկ հանեց եւ տեղի տուաւ մեծ բանակռիւներու։ Տելեմաքի թարգմանութենէն ետք Սեւան Պեյ «Կարեւորութիւն լեզուի» անուն գրութիւն մըն ալ ունեցաւ 1993ին Գուրգէնին «Պատկեր ածխարհիկ գրականութեան» մէջ։
1892ին Տօթք․ Սեւեան Ծովային նախարարութեան կողմէ կը մասնակցի Բ․ Դուռ գումարուած Առողջապահական Կայսերական Խորհուրդին ուր արդիւնաւոր գործունէութիւն կ'ունենայ, ու կ'արժանանայ Կայսեր գնահատման եւ կը բարձրանայ Լիվա-Փաշայութեան։ Սեւան փաշա ունէր նաեւ Գ․ Կարգի Օսմանիյէ եւ Բ․ կարգի Մէճիտիյէ պատուանշանները։
12 Յունիս 1897ին կը կանչուի հանգստեան։ Տօքթ․ Թորգոմեան հետեւեալը գրած է իր մասին․ «Սեւեան փաշա հազուագիւտ դէմք մըն էր ազգին մէջ, եւ ժամանակակից Օտեանի, Աղաթօնի, Տէրոյենցի, Միսաքեանի պէս երեւելի հայերու խմորովը շինուած, իր ամբողջ կանքին մէջ ուրիշ բան չէ մտածած, բայց միայն իր հէգ ազգին մտաւորական յառաջադիմութիւնը։ Ինքզինքը երկու կէսի բաժնած Սեւեան, իր մէկ կէսովը՝ իբրեւ բժիշկ կէս դար շարունակ նկրտած է տառապեալ մարդկութեան ցաւերն ամոքելու, եւ միւս կէսովն իբրեւ մատենագիր, գրեթէ 60 տարեկանէն աւելի, հայ լեզուն ուսումնասիրած է․ արդեօք այս երկու կէսերն իրենց կիսադարեան կեանքին մէջ չունին ուրիշ աշխատութիւներ մեզ անծանօթ պահուած ու դիզուած»։ Մեռած է 1900 Նոյեմբեր 15/26ին։
[[Կատեգորիա:Վիքիպեդիա:Արևմտահայերեն հոդվածներ]]
|
