«Ստեփանոս Ագոնց» խմբագրումներու միջեւ տարբերութիւն

Content deleted Content added
No edit summary
No edit summary
Տող 2.
'''Ագոնց Ստեփանոս Գիւէր''', ([[20 Նոյեմբեր]] 1739, Թրանսիլվանիա - [[29 Յուլիս]] 1824), արքէպիսկոպոս, Վենետկոյ Մխիթարեան երրորդ Աբբան:
 
Ծնած Թրանսիլվանիոյ Ճուրճով-Կէօրկէնի հայաքաղաքը 1739 Նոյեմբեր 20-ին, Գրիգորի որդի, մկրտութեան անունն էր [[Ամիրա]]: 1757-ին Վենետկւոյ Ս. Ղազարու վանքը կը գրկուի ուր վեց տարի ուսանալէ ետք 1763-ին քահանայ կը ձերնադրուի Հազիւ երեսն ամեայ` վանքին աշակերտաց վերակացու կը կարգուի (1770-1780), իսկ 1785ին Ստեփա1785-ին ՍՏԵՓԱՆՆՈՍ ԱԳՈՆՅ ԱՐՔ. նոս ՄՍտեփանոս ելքոնեանՄելքոնեան Աբբային Աթոռակալ-փոխանորդ կ՛ընտրուի: Առաքելական պաշտօնով 1790ին1790-ին իր ծննդավայրը կ՛երթայ, ուր կը մնայ մինչեւ Ստեփաննոս Աբբահօր մահը (1799 Հոկտ.). 1800ին1800-ին Ս. Ղազար կը վերադառնայ, ուր միաբանական ընդհանուր ժողովը նոյն տարւոյն Նոյեմբեր 9ին9
ին զինքը ընդհանուր Աբբայ կ՛ընտրէ. այդ տարին Ս. Ղազար եզական հիւր մը կ՛ունենայ յանձին Միոս է. նորընտիր Քահանայապետին Հռոմայ: 1804ին Ագոնց Հռոմի մէջ «Արքեպիսկոպոս Սիւնեաց Նահանգին» պատուով կ՛ոժուի: Իր Աբբայութեան օրով, երբ Մեծն Նաբոլէոն [[Իտալիա (արեւմտահայերէն)|Իտալիա]] մեկնելով բոլոր վամքերուն հետ պիտի գրաւէր նաեւ Ս. Ղազարու Հայոց վանքին ստացուածքնէրը` Ագոնց Աբբան կրցաւ իր մենաստանը փրկել իբրեւ «Հայկական Ճեմարան»: Ինքն եղած է վանքն ու տպարանը ընդարձակողը: Ագոնցի անունը հռչակուած էր ո՛չ միայն հայ այլ ևեւ օտար շրջանակներու մէջ: Իր օրով բազմաթիւ թագաւորներ, օտար իշխանազուններ այցելեցին Ս. Ղազարու վանքը: Խոր ծերութեան մէջ 84 տարու վախճանեցաւ 1824 Յուլիս 29ին:
 
Ստեփաննոս Ագոնց Արքեպ. ո՛չ թէ միայն իբրեւ մատենագիր եւս Ս. Ղազարու մեծ դէմքերէն մին եղած է: