«Վէպ» խմբագրումներու միջեւ տարբերութիւն

Վէպի մասին «Հայ վէպի պատմութիւն» գիրքի ծանօթագրութեան մէջ գրուած է. «Վէպը արուեստի ինտելեկտուալացման ամենաբարձր աստիճանն է»։<ref>{{cite book|author=|title=Հայ վեպի պատմություն (19-րդ դար)|publisher=ՀՀ ԳԱ «Գիտություն» հրատարակչություն|location=Երևան|year=2005|page=էջ 2}}</ref> Ժանրի միջազգային ''ռոման'' անուանումը կը վերագրուի [[11-րդ դար|11]] - [[12-րդ դար]]երուն [[եւրոպա]]կան միջավայրի բոլոր այն ստեղծագործութիւններուն, որոնք գրուած են [[ռոմաներէն]] լեզուով՝ ի հակադրութիւն լատինական գրականութեան։ Վէպը «էպիքական ստեղծագործութիւն է, որուն մէջ պատումը կեդրոնացուած է առանձին անհատի ճակատագիրին վրայ, անոր բնաւորութեան եւ ինքնագիտակցութեան ձեւաւորման եւ զարգացման վրայ»։<ref>{{cite book|author=|title=Краткая литературная энциклопедия, том 6|publisher=Москва|location=|year=1971|page=страница 3}}</ref> Սակայն հանրագիտարանային այս ձեւակերպումը երեւոյթի արտաքին կողմն է միայն։

 

 

Ըստ Պելինսքիի՝ «մեր ժամանակի էպոսը վէպն է», որ իր մէջ կը կրէ էպոսի բոլոր յատկանիշները, միայն այն տարբերութեամբ, որ վէպին մէջ չկան աստուածներ ու կեանքի առասպելական չափեր, այլ սովորական կեանքն է, քանզի նորագոյն արուեստի համար մասնաւոր մարդու ճակատագիրը էական է։ «Վէպը,-կը գրէ Պելինսքին,- ծագած է քրիստոնէական ժողովուրդներու նորագոյն քաղաքակրթութենէն՝ մարդկութեան պատմութեան այն դարաշրջանին, երբ բոլոր քաղաքացիական, հասարակական, ընտանեկան եւ առհասարակ մարդկային յարաբերութիւնները դարձած էին բազմաբարդ ու տրամաթիքական, կեանքը տարածուած էր անսահման տարրերի խորութեամբ ու լայնքով։ Բացի հետաքրքրաշարժութենէն եւ բովանդակային հարստութենէն, վէպը ոչինչով նուազ է էպիքական բանաստեղծութիւններէն՝ նաեւ որպէս գեղարուեստական ստեղծագործութիւն»։<ref>{{cite book|author=В.Белинский|title=Собр. соч., том 3|publisher=Москва|location=|year=1978|page=стр. 324}}</ref>