«Վրացերէն Այբուբէն» խմբագրումներու միջեւ տարբերութիւն

Content deleted Content added
No edit summary
Տող 18.
{{քաղվածք|Եւ սկսաւ Տիրոջմէ իրեն շնորհին պատճառով համեմատ նշանագրեր հորինել վրաց լեզուի համար։ գրեց, դասաւորեց եւ օրինաւոր կերպով հարդարեց եւ իր աշակերտներէն քանի մը լաւագոյններուն հետ առաւ, վեր կանգնած գնաց, իջաւ Վրաց կողմերը։ Եւ գնաց, ներկայացաւ թագաւորին, որուն անունը Պակուր էր, եւ աշխարհի եպիսկոպոսին, (անունը) Մովսէս։ Եւ թագաւորն ու ազնուականները, բոլոր գաւառներով միասին, շատ անսացին անոր ըստ աստուածային օրէնքին։ … Եւ վրացերէն լեզուի թարգմանիչ մը գտաւ, որ կ՛անվանուէր Ջաղա, գրագէտ եւ ճշմարտահաւատ մարդ մը. այնուհետեւ Վրաց արքան հրամայեց իր իշխանութեան զանազան կողմերէն եւ խառնաղանջ գաւառներէն մանուկներ ժողովել եւ տալ վարդապետի ձեռքը։| Կորիւն, Վարք Մաշտոցի, 36-37, Երեւան – 1979 թուկանին։}}
 
Ըստ XI դարու վրաց պատմիչ [[Լեոնտի Մրովելի]]ի՝ գիրերը ստեղծած է Վիրքի (Իպերիա) կիսաառասպելական Փառնաւազ Ա թագաւորը՝ մ.թ.ա. III դարին, չնայացչնայած այդ հաստատող աւելի հին աղբիւր չկայ։ Վրաց գրականութեան մեզ հասած հնագոյն նմուշն է 5-րդ դարով թուագրւող «Շուշանիկի վարքը» երգը („Շուշանիկիս ծամեբա”)։ Ակադեմիկոս Լաւան Ճիլաշուիլիի ղեկավարութեամբ Նեկրեսիի մէջ (Կախէթ) 1990-ականներուն եւ 2000-2003 թուականներուն կատարուած պեղումներու արդիւնքին մէջ յայտնաբերուած են արձանագրութիւններ՝ ստացած հնագոյն տառերով։ Ըստ վրաց ուսումնասիրողներու անոնք են՝ Դաւիթ Սդելիի IV դարով թուագրւող [[ասոմթաւրուլի]] («ասո» - տառ եւ «մթաւրուլի» - ազնուական) արձանագրութիւնը եւ Պոլնիսի եկեղեցիի՝ 492 - 493 թուականներուն կատարուած արձանագրութիւնը՝ նոյն տառերով։
 
1940 թուականի պեղումներու ընթացքին Մցխեթի - Արմազ բնակավայրին մէջ անդիք շրջանի արձանագրութիւններ յայտնաբերած են՝ գրուած յունարէն։ Կան նաեւ քանի մը արձանագրութիւններ՝ գրուած դեռեւս անհայտ գիրերով։ Անոնք, հնագէտ Պաւլէ Ինգորոխուասի կարծիքով, վրաց ասոմթաւրուլի այբուբէնին հին տառանշաններն են։