«Հալէպ» խմբագրումներու միջեւ տարբերութիւն

Հայկական գաղութի վերաբերեալ առաջին հաւաստի տեղեկութիւնը կայ 1329-ին Հալէպի մէջ գրուած հայկական ձեռագրի մը յիշատակարանի մէջ, ըստ որուն, XIV դ. Հալէպի մէջ եղած է հայկական համայնք եւ Ս. Աստուածածին հայ առաքելական եկեղեցի։ Հալէպը միջազգային տարանցիկ առեւտուրի կեդրոն դառնալով՝ նպաստած է հայ համայնքի վերելքին։ 1616-ին Հալէպի մէջ կար շուրջ 6 հազար, 1652-ին՝ աւելի քան 20 հազար հայ ([[Ջուղա]]յէն, [[Երեւան]]էն, [[Ղարաբաղ]]էն, [[Էրզրում]]էն, [[Սեբաստիա]]էնյէն, [[Կիլիկիա]]էնյէն գաղթած)։ Գլխաւորաբար վարպետ ոսկերիչներ, ակնագործներ, կաշեգործներ, մետաքսագործներ էին։ Նշանակալից էր հայ խոջաներու (խոշոր առեւտրականներ) դերը Սուրիոյ միջազգային առեւտուրի եւ ապրանքափոխանակութեան մէջ։ Զբաղուելով Պարսկաստանի եւ Սուրիոյ հում մետաքսի առեւտուրով՝ անոնք աշխոյժ կապերու մէջ էին [[Վենետիկ]]ի, [[Ջենովա]]յի, [[Լիվոռնո]]յի, [[Ամստերդամ]]ի, [[Մարսել]]ի շուկաներու հետ։