Անդրէաս Ակոլութ

Անդրէաս Ակոլութ (16 Մարտ 1654(1654-03-16), 1654[1][2] կամ 6 Մարտ 1654(1654-03-06)[3], Բերուտուվ, Oleśnica County, Ներքինսիլեզյան վոյեվոդություն, Լեհաստան[4] - 4 Նոյեմբեր 1704(1704-11-04) կամ 9 Սեպտեմբեր 1704(1704-09-09)[3], Վրոցլավ, Պոհեմիայի թագաւորութիւն, Չեխական թագի հողեր, Սրբազան Հռոմէական կայսրութիւն[4]), Գերմանիոյ մէջ գերման արեւելագէտ եւ հայագէտ։ Սկիզբ դրած՝ հայագիտութեան-հայկաբանութեան, Եւրոպայի մէջ։

Անդրէաս Ակոլութ
Ծնած է 16 Մարտ 1654(1654-03-16), 1654[1][2] կամ 6 Մարտ 1654(1654-03-06)[3]
Ծննդավայր Բերուտուվ, Oleśnica County, Ներքինսիլեզյան վոյեվոդություն, Լեհաստան[4]
Մահացած է 4 Նոյեմբեր 1704(1704-11-04) կամ 9 Սեպտեմբեր 1704(1704-09-09)[3]
Մահուան վայր Վրոցլավ, Պոհեմիայի թագաւորութիւն, Չեխական թագի հողեր, Սրբազան Հռոմէական կայսրութիւն[4]
Քաղաքացիութիւն Գերմանիա
Ուսումնավայր Լայփցիկի Համալսարան
Մասնագիտութիւն արեւելագէտ, բանասէր, հայագէտ
Աշխատավայր Լայփցիկի Համալսարան[3]
Անդամութիւն Պրուսիոյ գիտութիւններու արքայական կաճառ

Ծնած է Պերնշթատթ (գերմաներէն՝ Bernstadt) քաղաքին մէջ 6 Մարտ, 1654 թուականին։ Տակաւին 6 տարեկան կը սկսիլ սորվիլ եբրայերէն եւ կ'աշակերտէ՝ նշանաւոր արեւելագէտ, Աւգոստոս Ֆայֆերին[5]։ Ակոլութը ժամանակի ընթացքին կը հմտանայ հայ եւ հին եգիպտական լեզուներուն։ Առ հասարակ կը փորձէ ապացուցանել, որ հայ լեզուն եգիպտական ծագում ունի, սակայն այդ կարծիքը կը մնայ անընդունելի։ Հայոց լեզուի վերաբերեալ իր աշխատութիւնը տպելու համար մեծ ծախսով հայերէն նշանագրեր ձուլել կու տայ։

Իր գրական վաստակէն կարելի է յիշել De aquis zelotypiae amaris 1682–ին եւ «Քառալեզու Կուրանք» (Specimen alcorani quadrilinguis) տպուած 1701–ին։ Իսկ իր «Արդի Հայերէն»ի գիրքին մէջ (1675) կը խօսի հայ լեզուի ուսման մասին, մէջբերելով Աբդիու մարգարէութեան հայերէն թարգմանութիւնը, իր կատարած լատին թարգմանութեան հետ։ Բացի այս կու տայ տեղեկութիւններ հայոց լեզուի քերականութեան վերաբերեալ։

Մահկանացուն կնքած է 4 Նոյեմբեր, 1704–ին։

Ծանօթագրութիւններ Խմբագրել