Վահրամ Մավեան
Վահրամ Մավեան (27 Յունիս 1926 կամ 1926[1][2][3], Երուսաղէմ, Մեծն Բրիտանիոյ եւ Իրլանտայի Միացեալ Թագաւորութիւն - 11 Յունուար 1983 կամ 1983[1][2][3], Լիզպոն), սփիւռքահայ բանաստեղծ եւ արձակագիր։
Վահրամ Մավեան | |
---|---|
Ծնած է | 27 Յունիս 1926 կամ 1926[1][2][3] |
Ծննդավայր | Երուսաղէմ, Մեծն Բրիտանիոյ եւ Իրլանտայի Միացեալ Թագաւորութիւն |
Մահացած է | 11 Յունուար 1983 կամ 1983[1][2][3] |
Մահուան վայր | Լիզպոն |
Քաղաքացիութիւն | Մանդատային Պաղեստին |
Ուսումնավայր |
Սրբոց Թարգմանչաց Վարժարան Քուինզ Համալսարան |
Մասնագիտութիւն | բանաստեղծ, գրագէտ, հանրային գործիչ |
Աշխատավայր |
Նարեկ Հայկական Վարժարան Մելգոնեան Կրթական Հաստատութիւն Գալուստ Կիւլպէնկեան Հիմնարկութիւն |
Կեանք եւ գործունէութիւն
ԽմբագրելԾնած է Երուսաղէմ[4]։ Հայրը` Յակոբ քհնյ. Մավեան (1884-1941), բնիկ զէյթունցի, տարագրութեան երկար ճամբաները կտրելէ ետք, 1922-ին հաստատուած է Երուսաղէմ:
Վահրամ դեռ քանի մը ամսու երեխայ, ընտանեօք փոխադրուած են Հայֆա։ Այստեղ մնալով եօթը տարի, յաճախած է տեղւոյն ազգային մանկապարտէզը:
1934-ին Վահրամ վերադարձած է Երուսաղէմ, ուր աշակերտած է Սրբոց Թարգմանչաց վարժարանին, մինչ իր հայրը չորս տարի հովիւ կը նշանակուի Ամմանի հայոց: Նախակրթարանը աւարտելէ ետք, ան իր երկրորդական ուսումը ստացած է քաղաքին անգլիական «Պիշըփ Կոպաթ» քոլեճին մէջ (1940-1944):
1948-ին, Պաղեստինի արաբ-հրեայ բախումներու թէժ օրերու նախօրէին, անցած է Կիպրոս, ուր նշանակուած է ուսուցիչ՝ Նիկոսիոյ Ազգային Մելիքեան վարժարանին: Երկու տարի ետք հրաւիրուած է պաշտօնավարելու նոյն քաղաքի ՀԲԸՄ-ի Մելգոնեան կրթական հաստատութեան մէջ, ուր 1950-58-ին դասաւանդած է հայերէն, երկրաչափութիւն:
Թոքախտի պատճառով Մավեան ստիպողաբար անցած է Լիբանան՝ 1954-ին, եւ շուրջ տարի մը մնայուն դարմանումի ենթարկուած է Ազունիէի ազգ. բուժարանը (լեռնային շրջան, յատուկ թոքախտանոց):
1958-ին, ժամանակաւորապէս, Կիպրոսէն մեկնած է Պելֆասթ (Հիւսիսային Իրլանտա)։ Երեք տարի հետեւելէ ետք անգլիական գրականութեան, հոգեբանութեան եւ իմաստասիրութեան դասընթացքներուն` աւարտած է «Քուինզ եունիվըրսիթի»ն, 1961-ին:
Վերադառնալով Կիպրոս, երկու տարի եւս ուսուցչագործած է Մելգոնեանի մէջ (1961-63):
1962-էն սկսեալ ան կանոնաւոր կերպով աշխատակցած է Անդրանիկ Ծառուկեանի «Նայիրի» շաբաթաթերթին։
1963–ին հաստատուած է Լիզպոն, Փորթուկալ, Գալուստ Կիւլպէնկեան հիմնարկութեան հայկական բաժինին մէջ վարելու պատասխանատու պաշտօն[4]։
Գրած է կանուխէն։ Առաջին հատորը՝ «Յամեցող վերադարձ» (բանաստեղծութիւններ), լոյս տեսած է 1956 թուականին։ Հետեւեալ տասնամեակներուն արտադրած է պատմուածքներու եւ գրական շունչով յագեցած քրոնիկներու հատորներ՝ «Հայու բեկորներ» (1967), «Անկապ օրագիր» (1968), «Ամէն տեղ հայ կայ» (1977)[5], որոնք տպուած են Երուսաղէմ[6]։ Հատընտիր մըն ալ լոյս տեսած է Երեւան։
Մահացած է Լիզպոն։
Ծանօթագրութիւններ
Խմբագրել- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr: open data platform — 2011.
- ↑ 4,0 4,1 admina (2018-03-07)։ «Armenians in Mitrokhin’s KGB notes»։ Aniarc (en-US)։ արտագրուած է՝ 2022-01-20
- ↑ «Յաւերժական Երուսաղէմ – 12. Երուսաղէմցի Տղան` Վահրամ Մավեան»։ Aztag Daily - Ազդակ Օրաթերթ (Armenian Daily Newspaper based in Lebanon) (en-US)։ 2018-12-29։ արտագրուած է՝ 2022-01-20
- ↑ «Սերունդներու Միջեւ»։ Asbarez - Armenian (en-US)։ 2021-12-21։ արտագրուած է՝ 2022-01-20