Ախթէրի
Ախթէրի (Յակոբ Նշանեան) (Ծն. 1859, Սիլիվրի), աշուղ, յետոյ՝ Տէր Ներսէս քահանա Նշանեան:
| Ախթէրի | |
|---|---|
.png) | |
| Ծննդեան անուն | Յակոբ Նշանեան |
| Ծնած է | 1859 |
| Մասնագիտութիւն | աշուղ, հոգեւորական |
Կենսագրություն
ԽմբագրելԱշխարհական անունն էր Յակոբ: Ժամանակ մը Պոլսոյ մէջ ատաղձագործութիւն կ'ընէ, երբ կը հանդիպի հայազգի աշըք Միհրիի ( Չմշկածազգի Ղուկաս): Անիկա թուրք աշուղութեան ասպարէղին մէջ մարզուելով եւ շնորհիւ իր բնատուր ձիրքերուն ու փափագին հետզհետէ յառաջդիմէլով՝ Ախթէրի (աստղային) ծածկանունին կ'արժանանայ Սէրվէրի (հռչակաւոր Պրուսացի Գրիգոր աշուղ) աշուղին կողմէ, հաւանութեամբ՝ իր վարպետին Միհրիի: Ախթէրի երաժշտական գործիքը սազն էր։ Անիկա կ'արտադրէր՝ ինքներղութիւններ, միշտ թուրքերէն լեզուով:
Ախթէրի կ'ամուսնանայ Չորլուի աւագերէց Տ. Ներսէս քհ.ի աղջկան հետ, շարունակելով դարձեալ իր աշուղական գործը:
Յակոբ Նշանեան (Ախդէրի) 1893-ին Արմաշու դըպրեվանքը կ'երթայ՝ Քահանայ ձեռնադրուելու համար: Տարուան մը մէջ եկեղացական կարգն ու կանոնները, երգեցողութիւն եւ մանաւանդ հայերէն կ'ուսանի: 1894-ին Արմաշի մէջ քահանայ կը ձեռնադրուի իր ծննդավայրի եկեղեցւոյն վրայ Տ Ներսէս կոչուելով: Յաջորդաբար պաշտօններ կը վարէ Սիլիվրի, Էտիրնէ, Կիւմիւլճինա եւ Տէմոթիքա. Իսկ Թրակիոյ պարպումէն ետք Տէտէ Աղած, իբր հոգեւոր հովիւ: Ախթէրի 1928-9-ին հրապարակ հանեց իր սազերգութիւնը (Թուրքերէն) Գ. Կառավարենցի յառաջաբանով եւ մասնակի հայերէն թարգմանութեամբ:
Աղբիւրներ
ԽմբագրելՀ. Մկրտիչ Վարդ. Պոտուրեան, Հայ Հանրագիտակ, 1938 Պուքրէշ, Էջ 75-76