Պերսեւս
Պերսեւս՝ (յուն․՝ Περσεύς) յունական դիցաբանութեան մէջ Կադմոսի եւ Բեղերոփոնի հետ միասին եղած է մեծագոյն հերոս եւ հրեշներու յաղթող մինչեւ Հերակլեսը:[1] Ան Պոլիդեկտեսի պատուերով գլխատած է Գորգոն Մեդուսան: Ան եղած է կիսաստուած, Զեւսիի եւ մահկանացու Դանաէի զաւակը, ինչպէս նաեւ Հերակլեսի պապը:
Ծագում
ԽմբագրելՊերսեւսի հայրը Զեւսն էր, մայրը՝ Արգոսի արքայ Ակրիսիոսի դուստր Դանաէն: Որդի զաւակ չունենալէն վշտահար Ակրիսիոս դիմած էր Դելփերի գուշակին, ով զգուշացուց անոր, որ պիտի սպաննուէ իր դստեր զաւակին ձեռամբ: Դանաէն անզաւակ թողնելու համար Ակրիսիոսը անոր բանտարկած էր վերէն բաց պրոնզեայ զնդանի մը ներսը, որ դրուած էր իր պալատի բակին վրայ:[2] Զեւսը եկած էր անոր քով ոսկեայ անձրեւի տեսքով եւ յղացուցած էր անոր:[3] Կարճ ժամանակ անց ծնած է անոր զաւակ Պերսեւսը:
Իր ապագային հանդէպ անհանգստացած Ակրիսիոսը, որ նաեւ վախեցած էր յարուցել աստուածներու բարկութիւնը, սպաննելով Զեւսի զաւակը, Ակրիսիոսը երկուքը դրաւ փայտեայ սնդուկին մը մէջ եւ արձակեցաւ դէպի բաց ծով: Մայր ու որդի հասան Սերիփոս կղզիի ափը, ուր անոնց ջուրէն հանած է ձկնորս Դիկտիսը եւ տղան խնամած է մինչեւ չափահաս դառնալը:
Գորգոնի Դէմ Կռիւը
Խմբագրել
Դիկտիսի եղբայրն էր կղզիի արքայ Պոլիդեկտեսը: Ան սիրահարուեցաւ գեղեցկուհի Դանաէին: Պերսեւսը անոր պատուարժոն չէր համարեր եւ անկէ կը պաշտպանէր իր մայրը: Այդ ատենը Պոլիդեկտեսը ծրագրեցաւ ղրկել Պերսեւսին վտանգաւոր ճամբորդութեան: Ան կազմակերպեց մեծ խնջոյք մը եւ հիւրերը նուերներ պիտի բերէին: Պոլիդեկտեսը յորդորած էր, որ հիւրերը նժոյգներ նուիրաբերէն եւ Պերսեւրսը չէր կրցած նժոյգ բերել: Եւ ան խնդրեց Պոլիդեկտեսին, ըսել, թէ ինչ է իր ուզածը եւ որ ինք չի պիտի մերժէ: Խոստումին համաձայն Պոլիդեկտեսը պահանջեցաւ բերել սպաննուած Մեդուսա Գորգոնի գլուխը [4], որուն հայեացքէն մարդիկ կը քարանային:
Տե՛ս նաեւ՝
ԽմբագրելԳրականութիւն
Խմբագրել- Edith Hamilton, Mythology
Ծանօթագրութիւններ
Խմբագրել- ↑ Քարլ Քերէնյի, 1959. Յունաստանի Հերոսները (London: Thames and Hudson) էջ 75 (անգլերէն)
- ↑ «Անգամ սա դրութեանը Դանաէի գեղեցկութեան դէմ կը խամրէր ցերեկուան լոյսը» (Սոփոկլէս)
- ↑ Trzaskoma Stephen (2004)։ Anthology of classical myth: primary sources in translation։ Indianopolis, IN: Hackett։ ISBN 978-0-87220-721-9
- ↑ Հեսիոդոս, Theogony 277