«Խաչակիրներու Բ․ Արշաւանք» խմբագրումներու միջեւ տարբերութիւն
Content deleted Content added
Տող 97.
== Սլաւոնական խաչակրաց արշաւանք ==
Երբ
▲Երբ Խաչակրաց երկրորդ արշաՒանքի կոչը եղաւ, բազմաթիւ [[Հարաւային Գերմանիա|հարաւգերմանացիներ]] կամաւորագրուեցան արշաւանքին, դէպի Սրբազան երկիր։ [[Հիւսիսային Գերմանիա|Հիւսիսգերամանացի]] սաքսոնները չցանկացան միանալ արշաւանքին։ Անոնք Բեռնարին յայտնեցին իրենց մտադրութիւններու մասին արշաւել սլաւոններու դէմ եւ [[13 մարտ]] [[1147]]–ին զիրար հանդիպեցան [[Ֆրանկֆուրտ]]ի մէջ։ Հռոմի պապ Եւգենեոսը, [[13 ապրիլ]]ին հաւանութիւն տուաւ սաքսոններու նախագիծին։ Պապի յայտարարութեան կ՛ենդգրկէր այն իրողութիւնը, որ խաչակրաց արշաւանքներու մէջ ոչ մէկ հոգեւոր տարբերութիւն չի կրնար ունենալ։ Սլաւոններու դէմ խաչակրաց արշաւանքներուն կամաւորագուեցան դաները, սաքսոնները եւ լեհերը{{sfn|Davies|1996|p=362}}, ինչպէս նաեւ շատ [[Պոհեմիայի Թագաւորութիւն|պոհեմիացիներ]]{{sfn|Herrmann|1970|p=326}}: [[Պապական լեգատ]] [[Անսլամ Հաւելբերգցի]]ն գլխաւոր հրամանատար նշանակուեցաւ։ Արշաւանքը այնպիսի սաքսոնական ընտանիքներ ղեկավարեցին, որոնցմէ էին [[Ասկանիոյ Տոհմ|ասկանիացիները]], [[Վեթինի Տոհմ|Վեթինները]] եւ [[Շաունբերգի եւ Հոլսթէյնի Կոմսութիւններ|Շաունբերգերները]]{{sfn|Herrmann|1970|p=328}}:
Զայրանալով գերմանացիներու կողմէն խաչակրաց արշաւանքներուն մասնակցութենէն՝ [[օբոդրիտներ]]ը, յունիս [[1147]]–ին նեէխուժեցին [[Շլեզվիգ Հոլշտայն|Հոլշտայնի]] [[Վագրիա (արեւմտահայերն)|Վագրիա]] քաղաք, խաչակիրներուն ստիպելով արշաւանքը սկսիլ [[1147]]–ի ամրան վերջը։ Դուրս քշելով օբոդրիտներուն քրիստոնէական տարածքներէն, խաչակիրները նշանառութեան տակ առին անոնց նաւահանգիստ [[Դոբին ամ Սի|Դոբին]]ը եւ [[Լիւտիչ]]ական նաւահանգիստ [[Դեմմին]]ը: Դոբինի վրայ յարձակող զօրքերու մէջ էին դանիացի [[Կնուդ V (Դանիայի արքայ)|Կնուդ V]]-ը եւ [[Սուէն III (Դանիայի արքայ)|Սուէն III]]-ը, Բրեմենի արքեպիսկոպոս Աբելբերտ II-ը եւ դուքս Հէնրի Լիոնեացին։ Երբ շատ խաչակիրներ կ՛աւերէին երկիրը, միւսները իրենց հարց կու տային,-«Արդյոք այն հողերը, որ մենք կ՛աւերենք, մեր հողերը չեն, իսկ ժողովուրդին, որ կոտորում ենք, մեր ժողովուրդը չէ»{{sfn|Christiansen|1997|p=55}}: Հէնրիի գլխաւորութեամբ սաքսոնական բանակը նահանջեց, երբ հեթանոսներու առաջնորդ Նիկլոտը համաձայնեցաւ, որ Դոբինի կայազօրը քրիստոնեայ դառնայ։
| |||