1187-ի վերջը [[Կոնրադ Մոնֆերացի|ԿոնրադՔոնրատ ՄոնֆերացինՄոնֆերացի]] (''Conrad of Montferrat'') ամրապնդուելով [[Տիւրոսի Պաշարում (1187)|Տիւրոսի]] մէջ կը դիմադրէ պաշարման՝Սալահ ալ տինի յարձակումներուն<ref>René Grousset, 1936. P. 47-51.</ref> : 1188-ի կէսերուն պայմանագիր մը կը կնքեն, ըստ որուն Սալահ ալ տին, ի միջի այլոց [[Հաթթինի Ճակատամարտ|Հաթթինի ճակատամարտ]]<nowiki/>ի ընթացքին ջախջախուած եւ գերեվարվածգերեվարուած Կի տը ԼուզինեանինԼուզինեանը ազատ կ'արձակէ: Վերջինս կնոջ՝ [[Սիբիլ Անժուացի|Սիպիլ Անժուաց]]<nowiki/>իին հետ կ'իշխէր [[Երուսաղէմի Պաշարում (1187)|Երուսաղէմ]]<nowiki/>ի գահին: Իբրեւ հետեւանք՝ իրենց Կիի եւ Քոնրատի միջեւ տեղիբախումը ունեցածկը խռովութիւններըսաստկանայ, որովհետեւ վերջինս կը շարունակուինմեղադրէր Կին՝ Հաթթինի աղէտին իբրեւ պատասխանատու, մինչ ինք կը պարծենար, թէ յաջողութեամբ պաշտպանած էր Տիւրոսը հետագայ արշաւանքներէ:
== Պաշարում ==
ԳիԿի դըտը ԼուզինեանըԼուզինեան, չստանալով ԿոնրադիՔոնրատի աջակցութիւնը չստանալով, գնացկ'երթայ եւ իր զօրքերով պաշարեցկը պաշարէ քաղաքը։ Թագաւորին զօրքերը 2 անգամ աւելի քիչ էին, քան պաշարուածներինը։պաշարուածներունը։ Ան յոյսը դրած էր անսպասելի գրոհի վրայ, սակայն, հասկանալով, որ կարողութիւնը չունի յաջողութեան հասնելու իր փոքրաթիւ ուժերով դիրքաւորուելով, սպասեց օգնական զօրքերուն։ Շուտով քաղաքի մատոյցներուն մէջ յայտնուեցան ֆրանսական եւ գերմանական զօրքերը։ Արքեպիսկոպոսները յաջողեցան մտափոխել Կոնրադին, որուն իբրեւ արդիւնք՝ օգնական ջոկատներ ժամանեցին նաեւ Տիւրոսէն։
Սալահ ալ-Տինը, տեղեկանելով իրադարձութիւններու մասին, [[15 սեպտեմբեր|15 Սեպտեմբեր]] [[1189]]-ին յարձակեցաւ Կի դը Լուզինեանի զօրքի վրայ։ Խաչակիրները բոլոր զօրքերը՝ ներառեալ [[Տաճարականներու Միաբանութիւն|տաճարականներ]]<nowiki/>ուն, ուղղեցին դէպի Սալահ ալ-Տինի զօրքերու աջ թևը։ Սալահ ալ-Տինը ստիպուած բոլոր ուժերը կեդրոնացուց աջ կողմը, սակայն զօրքերը փախուստի մատնուեցան։ Վերջինս զօրքերը փրկելու նպատակով ձախ կողմը ինչպէս նաեւ թեթեւ հեծելազօրը նետեց մարտի։ Կին ստիպուած մարտի դաշտ ուղարկեց պահեստազօրայիններուն. Սալահ ալ-Տինն իր հերթին մարտի քաղաքի կայազօրայիններուն (5000 զինուոր) ուղղեց դէպի խաչակիրները։
