«Գէորգ Չաւուշ» խմբագրումներու միջեւ տարբերութիւն
Content deleted Content added
No edit summary |
No edit summary |
||
Տող 7.
'''Ուսման Տարիները եւ Արաբոն'''
Արաբոն կը յաջողի բանտէն փախչիլ, սակայն
'''Առաջին Մարտերը'''
1893 Յունիս 17-ին ժամը 3-ին Տալւորիկի մէջ ահեղ պատերազմ կը սկսի:
Օգոստոս 3-ին թուրքերը կը գրաւեն Գելին եւ կ՝այրեն զայն:
Օգոստոս 27-ին թուրքերը կը մտնեն Տալւորիկ եւ կը գրաւեն զայն:
'''Ձերբակալութիւն'''
1894 թուականի Օգոստոսի վերջը Գէորգ Չաուշը Մեծն Մուրատի հետ փոքրաթիւ խումբով կ՝իյնայ պաշարման մեջ։ Անոնք կը յաջողին երեք օր դիմադրութիւն ցոյց տալ, իսկ յետոյ կը ձերբակալուին։
Գէորգ Չաուշը սակայն փախուստ կը կազմակերպէ եւ կը համոզէ Մուրատին իր հետը փախչելու։ Սակայն Մուրատը կը մերժէ առաջարկը։ Գէորգը 1896-ի Ապրիլի 20-ին գիշերը կը փախչի բանտէն։
'''Սերոբ Աղբիւրի ջոկատին մէջ'''
1898-ին Բաբշենի կռիւէն ետք Սերոբ Աղբիւր կը ստիպուի հեռանալ իր հայրենի բնակավայրէն ու կ՝անցնի Սասուն: Հոն՝ Գէորգ Չաւուշը իր խումբով կը միանայ իրեն: Սերոբ սկսաւ ֆետայական օրէնքներ մտցնել հայդուկներուն մօտ: Օրէնքներէն առաջինն այն էր, որ ֆետային ամուսնացած է զէնքի հետ: Սակայն օր մը Չաւուշի հօրեղբայրը կը փախցնէ Առաքելոց վանքի տնտեսուհիին՝ Հէրմոյին, հետեւաբար պէտք էր Գէորգը արժանի պատիժը տար իր հօրեղբօր, որովհետեւ այս վերջինս չէր համարձակեր այդպիսի բան մը ընել եթէ Գէորգ այդքան մեծ հեղինակութիւն չունենար հայդուկներուն շրջանին մէջ: Գէորգ ստիպուած կը սպաննէ հօրեղբօրը ապա՝ կը լքէ Սերոբի ջոկատը:
'''Սերոբ Աղբիւրի մահը'''
Գէորգի բացակայութեան ընթացքում Սերոբը դառնում է դաւաճանութեան զոհը։ Գեղաշենցի Ավեն ոչ միայն կը մատնէ Սերոբի գտնուելու վայրը, այլ նաեւ հայդուկապետին թունաւոր ծխախոտ կու տայ: Այսպիսով ան կը մահանայ: Մեծ հայդուկի մահէն ետք Անդրանիկն ու Գէորգ Չաուշը հետամուտ կ'ըլլան, որ բոլոր դաւաճանները կրեն իրենց արժանի պատիժը։ Առաջինը կը որոշուի պատժել դաւաճան ռես Ավեին, որ թունաւորած էր Սերոբին ապա շարունակաբար կը սպաննեն բոլոր դաւաճանները, իսկ իվերջոյ կը կտրեն Խալիլի գլուխը:
'''Առաքելոց վանքի կռիւը'''
1901-ի նոյեմբերի 3-ին Անդրանիկը Գէորգ Չաուշի եւ 25-27 հայդուկներու հետ կը փակուին Մշոյ Սուրբ Առաքելոց վանքին մէջ, որ նաեւ կը կոչուի Թարգմանչաց վանք։
Դէպքի 4-րդ օրը թրքական կառավարութիւնը առաջարկում է կա՛մ անձնատուր ըլլալ, կա՛մ ձգել վանքը։ Անդրանիկը 3 օր մտածելու ժամանակ կ'ուզէ, բայց թուրքերը չեն համաձայնիր եւ յարձակումի կ'անցնին, սակայն ոչ մէկ արդիւնքի չեն հասնիր։
Անդրանիկ կ'ուզէ իր կամքը թելադրել սուլթանին, որ ստիպուած զիջումներ կատարէր։ Սակայն նոյեմբերի 7-ին թուրքերը կը պաշարեցեն վանքը 3000-հոգինոց բանակով։ Պաշարումը կը տեւէ օրեր։ Թրքական բանակոը 20 օրուայ ընթացքին ահագին զոհեր կու տայ։ Թուրքերը բանակցութիւններ կը սկսին պաշարման 17-րդ օրը։
1901-ի նոյեմբերի 27-ի գիշերը ֆիտայիները սպիտակ սաւաններու օգնութեամբ աննկատ կը ճեղքեն վանքի պաշարումը եւ կը հեռանան:
| |||