«Գինի» խմբագրումներու միջեւ տարբերութիւն
Content deleted Content added
No edit summary |
No edit summary |
||
Տող 1.
{{Արևելահայերեն|Գինի}}
{{ԱՀ}}
<ref>{{Cite web|url=https://hy.wikipedia.org/wiki/%D4%B3%D5%AB%D5%B6%D5%A5%D5%A3%D5%B8%D6%80%D5%AE%D5%B8%D6%82%D5%A9%D5%B5%D5%B8%D6%82%D5%B6%D5%A8_%D5%80%D5%A1%D5%B5%D5%A1%D5%BD%D5%BF%D5%A1%D5%B6%D5%B8%D6%82%D5%B4|title=Գինեգործությունը Հայաստանում|last=|first=|date=|website=|publisher=|accessdate=}}</ref>'''Գինեգործութիւնը''' [[Խաղող|խաղողէն]] [[գինի]] ստանալու աշխատանքին ամբողջութիւնն է, որ կը սկսի խաղողի ընտրութեամբ և կ՝աւարտի գինիի շշալցմամբ։ Գինեգործութեան և խաղողի մասին գիտութիւնը կոչուած է [[էնոլոգիա]]։ Գգինեգործութեամբ զբաղուող մասնագէտը կը կոչուի գինեգործ։
Գոյութիւն ունի առաջնային և երկրորդային գինեգործութիւն։ Առաջնային գինեգործութեան հիմնական գործընթացը սպիրտային [[Խմորում|խմորումն]] է, երբ քաղցուին վրայ կ՛աւելցնեն խմորասունկերու մաքուր մշակումը (2-3%), խմորումը կարող է ընթանալ նաև խաղողին մեջ պարունակվուող բնական խմորասունկերով։ Խաղողի քաղցուի [[Շաքար|շաքարի]] [[Խմորում|խմորման]] հետեւանքով կ՛առաջանան [[էթիլ սպիրտ]] եւ [[ածխաթթու գազ]], ինչպես նաև՝ խմորման երկրորդային նիւթերը։ Անապակ գինիներ պատրաստելու համար քաղցուն կ՛ենթարկեն լիակատար խմորման, իսկ կիսաքաղցր, թունդ և աղանդերային գինիներ ստանալու համար՝ մասնակի խմորման։
Տող 11.
Ըստ [[Աստվածաշունչ|Աստուածաշունչի]]<nowiki/>ն, [[Նոյ|Նոյի]] համար խաղողէն գինի պատրաստելու գաղտնիքը բացահայտեց [[Նոյ|Նոյի]] [[Այծ|այծը]], որ վայրի խաղողի պտուղները ուտելէն ետք հարբեր եւ հրմշտեր է միւս [[Կենդանիներ|կենդանիներուն]]:
Հ<nowiki/>[[Հեթանոսություն|եթանոսական ժամանակաշրջանէն]] [[Հայաստան|սկսած Հայաստանի մէջ]] կայ բազմաթիւ բոյսերէ միւռոն պատրաստելու ավանդութիւնը։ [[1-ին դար|Յ.Ք. Ա. դարուն]] Հայոց [[Տրդատ Ա|Տրդատ թագավորի]] վասալ՝ Պարգև անունով մարդ մը սովորեցաւ խաղողի հեղուկէն սպիրտ թորել։ [[66|66 թուականին]] [[Տրդատ Ա|Տրդատը]] թագավորական շքախմբով, ընծաներով, ինչպէս նաև միւռոնով, կ՝ուղեւորուի Հռոմի կայսեր [[Ներոն|Ներոնի]] մոտ։ Հռոմէացի պատմաբանները կը պատմեն, որ երբ [[Ներոն|Ներոնը]] միւռոնը կը համտեսէ, կ՝երջանկանայ։
Հայաստանի տապածքին կատարուած պեղումներու ընթացքին յայտնաբերուած են վաղ ժամանակներէն պահպանուած հայկական գինեգործական հնձաններ, գինու անօթներ ու [[Կարաս|կարասներ]], խաղողի ածխացած կորիզներ, բազմաթիւ [[սեպագիր]] [[Արձանագրություն|արձանագրութիւններ]], քանդակներ և այլ փաստաթուղթեր։ Այդ ամենը կը վկայեն, որ Հայաստանի մէջ գինեգործութիւնը ունի մոտ 6000 տարուան [[պատմություն|պատմութիւն]]:
| |||