«Եղիշէ Պահլաւունի» խմբագրումներու միջեւ տարբերութիւն

Ծնած է [[Իգտիր]]։ Միացած է ֆետայական շարժման, գործակցելով [[Անդրանիկ Օզանյան|Անդրանիկ]]ի, [[Ռոստոմ]]ի եւ [[Սեպուհ]]ի։ 20րդ դարու սկզբնական շրջանին, [[Սուրմալու]] գաւառի դէպքերուն կարեւոր դեր ունեցած է որպէս [[Անդրանիկ]]ի եւ [[Իշխան Արղութեան]]ի կամաւորական գունդերու մարտիկ։ 1918ի ամռան ու աշնան, [[Գանձակ]]ի եւ [[Բաքու|Պաքու]]ի հայութեան ինքնապաշտպանութեան ղեկավարներէն մէկ հանդիսացաւ, որպէս Պաքուի հայոց զօրային 20րդ գումարտակի հրամանատար։ Պաքուի հերոսամարտի ընթացքին, դաշնակցական ղեկավարներ՝ Ռոստոմ, Աբրահամ Գիւլխանդանեան, Եղիշէ Պահլաւունի եւ յայտնի բոլշեւիկներ՝ [[Ստեփան Շահումյան|Ստեփան Շահումեան]], Ալիոշա Չափարիձէ, մէկդի դրած գաղաբարական տարակարծութիւններ, համագործակցեցան ճակատագրական մարտերուն թուրքերու եւ թաթարներու դէմ։<ref>Փիտէճեան, Գրիգոր. «Եղիշէ Պահլաւունի Յուշամատեան եւ Սալոմէ գրքերուն տպագրութեան առթիւ», ''Նոր Կեանք'', 32րդ տարի, թիւ 13, Մարտ 4, 2010. Լոս Անճելըս</ref> Հայաստանի խորհրդայնացումէն ետք, Եղիշէ Պահլաւունի որոշեց մնալ հայրենիքի մէջ։ Սակայն նախկին դաշնակցականներու դէմ չեկայական հալածանքները իր կեցութիւնը դարձուցին վտանգաւոր։ Եղիշէ Պահլաւունի երրորդ անգամ ըլլալով ձերբակալուեցաւ 22 Սեպտեմբեր 1922ին։ Իր վաղեմի բարեկամ, յայտնի համայնավար գործիչ [[Գայ]]ի՝ Հայկ Բժշկեանցի երաշխաւորութեամբ ազատ արձակուեցաւ։ Բժշկեանցի խորհուրդին անսալով, փախաւ Հայաստանէն եւ ապաստանեցաւ Պարսկաստան։<ref>Պահլաւունի, Նորայր. ''Եղիշէ Պահլաւունի Յուշամատեան'', Մուղնի հրատարակչութիւն , Երեւան 2006. 278 էջ</ref> ։ Մահացաւ Պարսկաստան 1961ին։