'''Սրբուհի ՏիաաբՏիւսաբ (Վահանեան)''' ([[1840]] - [[1901]]), հայ գրող, բանաստեղծ:
Ծնած է Պոյիս, Կաթողիկէ բարեկեցիկ Վահանեան ընհանիքին մէջ։ Ստացած է օտար կրթութիւն, բայց Զարթօնքի մթնոլորտը, քիչ-քիչ տարածուած՝ կաբոդիկէ համայնքին վրայ, զինք կը մղեն մօտե նալու մայրենի լեցուին եւ մշակոյթին։ Ու սուցիչՈւսուցիչ կ՚ունենայ գրագէտ եւ ագգային գործիչ [[Մկրտիչ Պէշիկթաշլեան]]ը։ Աւելի ուշ, սլոլսաբնակպոլսաբնակ ֆրանսացի երաժշաագէտ Փ. ՏիսաբիՏիւսաբի հետ ամուսնանալէ եւ նուիրեալ մայր ըլլալէ ետք եւս, տաղանդաւոր այս կինը կր շարունակէ գրական-մշակութային իր դերը հայ իրականաթեան մէջ։ Յատկապէս, կը հրատարակէ յաջորդական վէպեր, որոնց գլխաւոր հերոսները կիներ են, եւ որոնց տիրող գաղափարները կը վերա բերին կնոջ ազատագրման եւ իրաւա հաւասարութեան՝իրաւահաւասարութեան՝ արական սեռին հետ։ Անոնք աոիթառիթ եղած են բանավէճի. որոշ գրագէտներ պաշտպանած են իր դրոյթ ներըդրոյթները, ուրիշներ՝ վարձած են այս կամ այն ձեւով ու չափով զանոնք հերքել։ Յամենայն դէպս, Ս. Տիւսաբ որոշ հմայք եւ ագդեցութիւն գործած է իրեն անմիջապէս հեաեադհետևող սերունդին վրայ մա նաւանդմանաւանդ կին գրողներու։ Ան ունեցած է դեռ հրապարակագրական գործունէութխն։ Գրած է նաեւ բանաստեղծութխններբանաստեղծութիւններ, որոնցմէ՝ Մ. Պէ շշիկթաշլեանի յիշաաակին նուիրուած քերթուածը (Սրբուհիի եւ Պէշիկթաշլեանի կապին մասին)՝ (■* Գ. գիրք, էյ 239էն)։
