Հրացան ԱՔ-47
ԱՔ-47, տարբերակ 56-ը (վերին) եւ ԱՔՍ-47 ԱՔ-47[1] (ռուս.՝ Автомат Калашникова), տեսակաուորող կրակային, կազով վարուած, 7,62x39 մմ գրոհային հրացան, մշակուած առաջին անգամ Խորհրդային Միութիւն Միքաէլ Քալաշնիքով կողմէն։ Պաշտօնապէս յայտնի է որպէս Ինքնազօր Քալաշնիքովա։ Յայտնի է նաեւ որպէս Քալաշնիքով, ԱՔ, կամ ռուսերէն անունով՝ Քալաշ։
Նախագծման աշխատանքները ԱՔ-47-ի մասին սկսած են Երկրորդ Համաշխարհային Պատերազմի վերջին տարուայ ընթացքին (1945 թ.)։ Պատերազմէն ետք, 1946 թուականին, ԱՔ-47-ը ներկայացուած է պաշտոնական ռազմական փորձերու համար։ 1947 թուականին, սահմանուած ագուստով տարբերակը ներկայացուած է ծառայութեան համար որոշ ստորաբաժանումներու խորհրդային բանակին մէջ։ Վաղ զարգացումի կառուցված էր ԱՔՍ-47 (Ս - Սկալոդնոյ կամ «ծալովի»), որ հագեցած է ստորին ծալուող մետաղական ուսի ագուստով։ 1949 թուականին, ԱՔ-47 պաշտոնապէս ընդունուած է ԽՍՀՄ զինուած ուժերու կողմէն եւ օգտագործուած է Վարշավայի պայմանագրի անդամ պետութիւններու մեծամասնութեան կողմէն։
Վաղ արտադրութեան ԱՔ-47-ը առաջին իսկական գրոհային հրացաններէն մեկն էր։ Նոյնիսկ վեց տասնամեակ վերջ, ԱՔ-47 ձեւը եւ անոր տարբերակները ամենաշատ օգտագործուող եւ աշխարհի ամենայայտնի գրոհային հրացաններէն են՝ իրենց դիմացկունութեանը, քիչ արտադրական ծախսերու եւ հեշտ օգտագործումին շնորհիւ։ Ան արտադրուած է շատ երկրներ եւ օգտագործուած է ինչպես կանոնաւոր, այնպէս ալ անկանոն զինուած ուժերու, յեղափոխական եւ ահաբեկչական կազմակերպութիւններու կողմէն։ ԱՔ-47-ն հիմը հանդիսացուած է զարգացնելու բազմաթիւ այլ բնորոշ եւ անձնակազմի ծառայող հրազեներու տեսակներ։ Աշխարհին մէջ, աւելի շատ ԱՔ տեսակի հրացաններ արտադրուած են, քան միւս բոլոր գրոհային հրացանները միասին վերցրած։
Կրակելով 7,62x39մմ փամփուշտները, ԱՔ-47-ը կը պատճառէ զգալի վիրաւորական արդիւնքներ երբ գնդակը կը հասնի մաշկին, սակայն ատիկա կը պատճառէ համեմատաբար աւելի մանր վէրքեր երբ գնդակը մարմնէն դուրս կ'ելլէ շեղումի սկսելէն առաջ։