Սուրբ Հոգի
Սուրբ Հոգի (լատիներէն՝ Spiritus Sanctus), (եբր.՝ רוח הקדש), (արաբերէն՝ روح القدس), (յուն․՝ Άγιο Πνεύμα), Աստուած, կ'անուանուի Աստուծոյ Հոգի, քրիստոնէական աւանդոյթին մէջ՝ Հոգի Հօր (Մատթ. 10.20[1]), Հոգի Քրիստոսի՝ Որդւոյն Հոգին (Գաղ. 4.6, Փիլիպ. 1.19, Ա Պետ. 1.11[2]) եւ Մխիթարիչ, Ճշմարտութեան Հոգի (Հովհ. 14.16, 17, 26, 15.26, Գործք 2.[3]), Սուրբ Երրորդութեան երեք Անձերէն մէկը։
.jpg)
Սուրբ Հոգիին մասին առաջին անգամ կը խօսուի Ծննդոց գիրքին առաջին տողերուն մէջ. «... եւ Աստուծոյ հոգին կը շրջի ջուրերուն վրայ…» (Ծննդոց 1:2): Սուրբ Հոգիին ազդեցութիւնը կ'երեւի մշտապէս, սակայն աւելի ակներեւ է Նոր Կտակարանին մէջ՝ Տիրոջ կեանքին դրուագներուն մէջ:
«Իսկ Մխիթարիչը՝ Սուրբ Հոգին, զոր Հայրը կ'ուղարկէ իմ անունովս, ան ձեզ ամէն բան կ'ուսուցանէ եւ ձեզի կը յիշեցնէ այն ամէնը, ինչ որ ես ըսի ձեզի» (Յովհ. 14:26): Եւ այսպէս եղաւ, որ Քրիստոս Իր համբարձումէն ետք կ'ուղարկէ Սուրբ Հոգին՝ իբրեւ մխիթարիչ: Սուրբ Հոգին նաեւ կը բարեխօսէ «Նոյնպէս եւ Հոգին օգնութեան կը հասնի մեր տկարութիւններուն. որովհետեւ մենք կ'աղօթենք եւ չենք գիտեր, թէ ինչպէս պէտք է աղօթել, բայց Հոգին Ինքը բարեխօս կ'ըլլայ մեզի՝ անմռունչ հառաչանքով: Իսկ ան, որ կը քննէ սիրտերը, գիտէ, թէ ինչ խորհուրդ ունի Հոգին, քանի որ ըստ Աստուծոյ կամքին կը բարեխօսէ սուրբերուն համար» (Հռոմ. 8: 26-27): Աղաւնակերպ Սուրբ Հոգին կը յայտնուի Քրիստոսի մկրտութեան պահուն՝ Յորդանան գետին մօտ[4]:
Աղբիւրներ
Խմբագրել- «Քրիստոնեայ Հայաստան» հանրագիտարան, Երեւան, 2002։