«Մաթեմաթիկական ապացոյց» խմբագրումներու միջեւ տարբերութիւն

Content deleted Content added
Տող 31.
Գործնականի ապացոյցը կ'արտայայտուի բնական լեզուով և պնդման ճշմարտութեան մէջ համոզելու համար խիստ փաստարկ է։ Խստութեան չափանիշը standard չէ և պատմութեան ընթացքին փոփոխութիւններու ենթարկուեր է։ Կախուած ենթադրուող լսարանէն ապացոյց տարբեր կերպ կարող է ներկայացուիլ։ Որպէսզի լսարանի կողմէն ապացոյցն ընդունուի, այն պէտք է համապատասխանէ խստութեան ընդունուած չափանիշներուն, անորոշ կամ ոչ լրիւ փաստարկները հնարաւոր է մերժուին։
 
Ապացոյց հասկացութիւնը ձևաւորուեր է մաթեմաթիկական տրամաբանութեան ոլորտի մէջ։ <ref>{{citation|title=Handbook of Proof Theory|volume=137|series=Studies in Logic and the Foundations of Mathematics|editor-first=Samuel R.|editor-last=Buss|editor-link=Samuel Buss|publisher=Elsevier|year=1998|isbn=978-0-08-053318-6|contribution=An introduction to proof theory|pages=1–78|first=Samuel R.|last=Buss|authorlink=Samuel Buss}}. See in particular [https://books.google.com/books?id=MfTMDeCq7ukC&pg=PA3 p.&nbsp;3]: "The study of Proof Theory is traditionally motivated by the problem of formalizing mathematical proofs; the original formulation of first-order logic by Frege [1879] was the first successful step in this direction."</ref>Ֆորմալ ապացոյցը կը գրուի ֆորմալ լեզուով։ Ֆորմալ ապացոյցը այդ ֆորմալ լեզուով գրուած բանաձևերու յաջորդականութիւն է, որ կը սկսի ենթադրութիւնէն, և իւրաքանչիւր յաջորդ բանաձևը նախորդներու տրամաբանական հետևութիւնն է։ Այս սահմանումը ապացոյցը կը դարձնէ ուսումնասիրութեան առարկայ: Իսկապէս, ապացոյցներու տեսութեան ոլորտը կ'ուսումնասիրէէ ձևական ապացոյցները և ատոնց յատկութիւնները, որոնցմէ ամենայայտնի և զարմանալին այն է, որ համարեայ բոլոր աքսիոմաթիք համակարգերը կարող են առաջացնել որոշակի չհիմնաւորուած պնդումներ, որոնք համակարգէն ներս ապացուցելի չեն:
 
Ֆորմալ ապացոյցի սահմանումը նպատակ ունի ընդգրկել ապացոյցներու հայեցակարգը այնպէս, ինչպէս ընդունուած է մաթեմաթիքայի (practice) կիռարութեան մէջ: Այս սահմանման հիմնաւորումը կ'ենթադրէ, որ հրապարակուած ապացոյցը սկզբունքօրէն կարող է վերաձևակերպուիլ ֆորմալ ապացոյցի։ Սակայն բացի ինքնագործ (automatic) ապացոյցի օգնականի կիրառումէն, այս (practice) կիռարութիւնը հազուադէպ կը հանդիպի։ Փիլիսոփայութեան դասական հարցն է՝ մաթեմաթիկական ապացոյցները արդեօք վերլուծական են, թէ (synthetic) համադրական կամ բաղադրական , '''Քանթը''', որ մտցուց վերլուծական-համադրական (analytic)-(synthetic) տարբերութիւնը, կը կարծէր, որ մաթեմաթիկական ապացոյցները (synthetic) համադրական են, մինչդեռ '''Քուէ'''նը 1951 թուականին իր «Էմփիրիզմի երկու տոկմա» աշխատութեան մէջ կը պնդէր, որ այդպիսի տարբերակումը անթոյլատրելի է։<ref>{{Cite web|url=https://www.theologie.uzh.ch/dam/jcr:ffffffff-fbd6-1538-0000-000070cf64bc/Quine51.pdf|title=Two Dogmas of Empiricism|last=Quine|first=Willard Van Orman|date=1961|website=Universität Zürich — Theologische Fakultät|page=12|access-date=October 20, 2019}}</ref>
 
Ապացոյցները կարող են հիացնել իրենց մաթեմաթիկական գեղեցկութեամբ։ Մաթեմաթիկոս Փոլ Էրտիոսը յայտնի էր յատկապես էլեկանթ ապացոյցները նկարագրելու համար, որ կը վերցնէր վարկածական կամ ենթադրական (hypothetic) "The Book" հատորէն, որ իւրաքանչիւր օրէնքի (theorem) ամենագեղեցիկ ապացոյցը կը պարունակէր։ Proofs from THE BOOK գիրքը, հրապարակուերէ 2003 թուականին և նուիրուած է 32 ապացոյցներու ներկայացմանը, որոնք անոնց խմբագիրները յատկապես գեղեցիկ կը համարեն: