«Մոնա Լիզա տել Ճիոքոնտօ» խմբագրումներու միջեւ տարբերութիւն

Ֆինանսական միջոցներ ունեցող այլ ֆլորանսցիներու նման Ֆրանչեսքոյի ընտանիքի անդամները նոյնպէս արուեստի սիրահարներ էին: Անոր որդին՝ Պարտոլոմէօն խնդրած է Անթոնիօ տի Մացցիերիին որմնանկար մը ստեղծել Ֆլորամսի Սանտիսիմա Անունցիատա բազիլիկայի ընտանեկան գերեզմանոցին մէջ:մէջ։ Նկարիչ [[Անտրէա տէլ Սարտօ]] Մատոննայի պատկերով կտաւ ստեղծած է ընտանիքի այլ անդամի մը համար<ref name=M154 />: Ֆրանչեսքօ Լէօնարտոյի պատուիրած է ստեղծել կնոջ դիմանկարը, Տոմենիքօ Պուլիկոյի պատուիրած է ստեղծել Սուրբ [[Ֆրանցիսք Ասսիզեցի]]ի կտաւը: Կ'ենթադրուի, որ Լիզայի դիմանկարի պատուէրով Ֆրանչեսքօն տօնած է Անտրէայի ծնունդը եւ ընտանեկան տան ձեռքբերումը<ref name=Z9 />:

«Մոնա Լիզան» կը համապատասխանէ [[15-րդ դար|15-րդ]] եւ վաղ [[16-րդ դար]]ու առաքինի կնոջ պատկերող դիմանկարի պահանջներուն: Լիզան պատկերուած է իբրեւ հաւատարիմ կին՝ աջ ձեռքը հենուած ձախ ձեռքին: Լէօնարտօ Լիզան ներկայացուցած է իբրեւ նորաձեւ ու յաջողակ, թերեւս աւելի ապահով, քան իրականութեան մէջ:մէջ։ Անոր մուգ զգեստները եւ սեւ քողը սպանական նորաձեւութեան ազդեցութեան տարրեր ունին եւ ամենեւին ալ չեն արտացոլար անոր սուգը առաջին դստեր կորուստի համար, ինչպէս որոշ գիտնականներ ենթադրած են: Դիմանկարը մեծ է. անոր չափերը կը համապատասխանեն այդ շրջանի արուեստի հարուստ մեկենասներու ձեռք բերած գործերուն: Այս շռայլութիւնը կը բացատրուի Ֆրանչեսքոյի եւ Լիզայի ընկերային ձգտումով<ref name=Z12>Zöllner 1993, p.&nbsp;12</ref>: