1894 թուականի Օգոստոսի վերջը Գէորգ ՉաուշըՉաւուշը Մեծն Մուրատի հետ փոքրաթիւ խումբով կ՝ իյնայ պաշարման մէջ։ Անոնք կը յաջողին երեք օր դիմադրութիւն ցոյց տալ, իսկ ետքը կը ձերբակալուին։
Գէորգ Չաւուշ սակայն փախուստ կը կազմակերպէ եւ կը համոզէ ՄուրատինՄուրատը իր հետը փախչելու։ Սակայն Մուրատ կը մերժէ առաջարկը։ Գէորգ 1896-ի [[20 Ապրիլ|Ապրիլ 20]]-ին գիշերը կը փախչի բանտէն։
=== Սերոբ Աղբիւրի ջոկատին մէջ ===
Տող 31.
== Սերոբ Աղբիւրի մահը ==
Գէորգի բացակայութեան ընթացքին Սերոբ կեդաւաճանութեան դառնաճզոհը դաւաճանութեանկը զոհը։դառնայ։ ԳեղաշենցիԳեղաշէնցի Աւէն ոչ միայն կը մատնէ Սերոբի գտնուելու վայրը, այլ նաեւ հայդուկապետին թունաւոր ծխախոտ կու տայ։ Այսպիսով ան կը մահանայ։ Մեծ հայդուկի մահէն ետք, Անդրանիկն ու Գէորգ Չաւուշը հետամուտ կ'ըլլան, որ բոլոր դաւաճանները կրեն իրենց արժանի պատիժը։ Առաջինը կը որոշուի պատժելպատժուողը դաւաճան ռես Աւէն է, որ թունաւորած էր Սերոբը, ապա շարունակաբար կը սպանեն բոլոր դաւաճանները, իսկ ի վերջոյ կը կտրեն Խալիլի գլուխը<ref>[http://www.arfd.info/hy/?p=4895 18 Մայիս 1900. Աղբիւր Սերոբը գլխատած դահճապետին՝ Պշարէ Խալիլի ահաբեկումը]</ref>։
