«Յակոբ Չէլէպի Տիւզ» խմբագրումներու միջեւ տարբերութիւն
Content deleted Content added
No edit summary |
|||
Տող 4.
Տիւզեան ծնած է [[1793]]-ին։ Բնականէն գեղեցիկ ձիրքերով զարդարուած մասնաւոր հակամիտութիւն ունէր նկարչութեան։
Մինչդեռ իր երեք եղբայրները ցաւալի վախճան մը կ՛ունենային իրենց ուղեկցող Պօստանճի պաշին, որ Ապտուալլահ կը կոչուէր, եւ որ թէեւ բարեկամ էր Տիւզեանց, բայց բռնդատեալ կատարած էր բարձրագոյն հրամանը
Այս աղետալի անցքերուն ժամանակ Յակոբ Չէլէպին Մորէա կը գտնուէր, ուր պտոյտի գացած էր մասնաւոր նաւով մը, Յակոբ Չէլէպին երբ կայս. հրովարտակը ընդունեցաւ համբուրեց զայն, ճակատին վրայ դրաւ եւ նաւ մտաւ [[Պոլիս]] դառնալու։ Հալէթ, որ միտքը դրած էր բոլոր Տիւզեանց ընտանիքը ջնջել՝ Յակոբ Չէլէպիին ալ ամբասատանեց իբր ապաստամբութիւն փորձող մը «Զեաի» մէջ։ Սակայն երբ Ապտուլլահ ծովակալը կայսեր պատմեց Յակոբ Չէլէպիի վարմունքը՝ հրովարտակը ստացած ատեն, Հալէթի ստութիւնը մէջտեղ ելաւ
Երբ Տիւզեանք աքսորուեցան Ապտուլլահ ամբասատանեց Հալէթը եւ անոր նենգութիւնները մէջտեղ հանեց։ Այդ պատճառաւ Սուլթան Մահմութը Հալէթ պաշտօնէն հանեց եւ աքսորեց Գունիա եւ անոր տեղը վէզիր անուանեց Ապտուլահը։ Հազիւ Հալէթ ճամբայ ելած էր գտնուեցաւ իր տանը մէջ իր գզրոցը, ուր կային թուղթեր եւ գողօններ. նաեւ երկու ծրար յակինթ, զոր թագաւորը տուած էր Հալէթի՝ յանձնելու համար Սարգիս Չէլէպիին, որպէսզի իրեն երախակալ մը շինէ եւ զոր Հալէթ քովը պահելով
Այս յայտնութեան վրայ [[Սուլթան]]ը զայրացած հրաման կ՛ընէ Հալէթը սպաննելու, եւ հազիւ [[Կոնիա|Գոնիա]] հասած հոն կը գլխատեն զինք եւ գլուխը կը բերեն [[Պոլիս]], որ Սուլթանին հրամանով Ղալաթիոյ աղբանոցը կը նետեն
== Աղբիւր ==
|