«Ստեփանոս Նազարեան» խմբագրումներու միջեւ տարբերութիւն
Content deleted Content added
No edit summary |
Չ →Կենսագրութիւն: կետադրություն և բացատներ, փոխարինվեց: կ՝ա → կ՝ ա (3) oգտվելով ԱՎԲ |
||
Տող 34.
Ծնածէ 1812 թուականին Թիֆլիսի մէջ։ Սովուած է Թիֆլիսի Ներսիսեան դպրոցին մէջ, որուն աւարտած է [[1827 արեւմտահայերէն|1827]] թուականին։ Ուսումնառութեան ընթացքին Նազարեան ոգեշնչուած է դպրոցի տեսուչ, ականաւոր գրող եւ մանկավարժ Հարութիւն Ալամդարեանի գաղափարներով։ Դպրոցի տարիներու կ՛ընկերանայ Խաչատուր Աբովեանի հետ, որուն հետ ընկերական կապը կը պահպանէ մինչեւ վերջ։
Որոշ ժամանակ աշխատած է Ներսիսեան դպրոցին մէջ, իբրեւ պատմութեան եւ աշխարհագրութեան ուսուցիչ։ [[1832 արեւմտահայերէն|1832]] թուականին կը մեկնի Դորպատ (այժմեան Տարտուի համալսարանի հին անուանումն է), որտեղ կը սորուի նախ պետական գիմնազիան, եւ ապա համալսարանին մէջ։ Ապրելով դրամական նեղ պայմաններու՝ այնուամեայնիւ
Անկէ ետք ան տեղափոխուած է Փեթերսպուրկ, զբաղած է արեւելեան լեզուներու ուսումնասիրութեամբ։ [[1842]] թուականին Կազանի համալսարանին մէջ աշխատանքի
Նազարեանը [[1849 ԱՐԵՒՄՏԱՀԱՅԵՐԷՆ|1849]] թուականին կը պաշտպանէ դոկտորական աւարտաճառը, որուն թեման էր Ֆիրդուսու «Շահնամէ»ն։ Այնուհետեւ Նազարեան կը մեկնի Մոսկուա եւ Լազարեան ճեմարանի արեւելագիտական բաժննէն ներս կը պաշտօնաւորէ որպէս լատիներենի, արաբերենի եւ պարսկերենի դասախօս։ [[1869 ԱՐԵՒՄՏԱՀԱՅԵՐԷՆ|1869]] թուականին ան կու գայ Անդրկովկաս եւ աւելի մօտիկէն կը ծանօթանայ հայերու կեանքին ու ապրելակերպին։ Որոշ ժամանակ կը մնայ Թիֆլիսի մէջ, 1870 թուականին կը վերադառնայ [[Մոսկուա ԱՐԵՒՄՏԱՀԱՅԵՐԷՆ|Մոսկուա]], ուր կ՛ապրի մինչեւ իր կեանքի վերջը։
| |||