«Փարոս», երգիծական կիսամսեայ պատկերազարդ հանդէս, ապա՝ տասնօրեայ, շաբաթաթերթ։ Լոյս տեսած է 1951-1952 թուականներուն։ Արտօնատէր՝ Բաբգէն Տեր-Գեորգեան։ Պատասխանատու խմբագիր՝ Պետրոս Քիրեճեան։ Բանաստեղծութիւններու եւ առակներու միջոցով ծաղրած է լիբանանահայ գաղութի վատ բարքերը։ Տպագրած է նիւթեր՝ նուիրուած սփիւռքին հայապահպանութեան, ծաղրած է հայոց լեզուի անաղարտութիւնը խաթարողներուն, ինչպէս նաեւ Մերձաւոր Արեւելքի, մասնաւորապէս Լիբանանի տիրող քաղաքական իրավիճակը, գերտերութիւններու գործելակերպը տարածաշրջանին։ Հայերէն ամենօրեայ հաղորդումներ ձայնագրուած են Լիբանանի պետական ռատիոիով։ 1982 թուականին՝ քաղաքացիական պատերազմի հետեւանքով պետական հսկողութեան թուլացման պայմաններուն Պէյրութի մէջ գործած են շարք մը հայկական ռատիոկայաններ, յիշատակութեան արժանի են «Ռատիոփարադայզը», «Լիբանահայ ազգի ձայնը», «Ռատիո մելոտին», ՀՅԴ հովանաւորութիւնը վայելող «Վանաձայնը», ՌԱԿ «Ռատիո Սևանը», ՍԴՀԿ «Ռատիո Նայիրին» եւ «Հայության ձայնը», ՀԺՇ-ի «Ռատիո հայը»։ Քաղաքացիական պատերազմի տարիներուն հայերէն քաղաքական հաղորդումներ տրուած են նաեւ Լիբանանի Փաղանգաւոր կուսակցութեան «Սաութ Լուբնան» («Լիբանանի ձայն»), Աշխատաւորներու լիգայի «Սաութ ալսաուրա ալ-արաբիյյա» («Արաբական հեղափոխության ձայն») եւ Լիբանանի համայնավար կուսակցութեան «Սաութ ալ-շաաբ» («Ժողովրդի ձայն») ռադիոկայաններէն։ 1998 թուականին «Վանա ձայնը» ստացած է հայերէնով հաղորդումներ ու քաղաքական լուրեր սփռելու պետական արտոնագիր։ 1992 թուականէն ի վեր արձակուած է Լիբանանի առաջին եւ մինչեւ այսօր միակ հայկական պատկերասփիւռը՝ «Արմինիըն Թելեվիժըն Նեթուորքը»։ 1999 թուականէն հայերէնով ամէնօրեայ լուրեր հաղորդած է Լիբանանի վարչապետ Ռաֆիք ալ Հարիրի սեփականութիւնը հանդիսացող «ալ-Մուստաքպալ» («Ապագա») հեռուստակաեանը։ 1996 թուականին կարճ ժամանակով հայերէն լուրեր եւ հաղորդումներ հեռարձակած է նաեւ արաբական «Այ. Սի. էն.» պատկերասփռային ընկերութիւնը։

Աղբիւրներ

Խմբագրել
Այս յօդուածի նախնական տարբերակը կամ նրա մասը վերցուած է «Հայ Սփյուռք» հանրագիտարանէն, որի նիւթերը թողարկուած են` Քրիեյթիւ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) թոյլատրագրի ներքոյ։