Եզնիկ Քհնյ. Տէր Յակոբեան
Եզնիկ Քհնյ. Տէր Յակոբեան (1885, Ջոմախլու - 13 Դեկտեմբեր 1974, Պէյրութ), հայ քահանայ։
Եզնիկ Քհնյ. Տէր Յակոբեան | |
---|---|
Ծնած է | 1885 |
Մահացած է | 13 Յունուար 1974 |
Մահուան վայր | Պէյրութ, Լիբանան |
Կրօնք | քրիստոնէութիւն |
Մասնագիտութիւն | հոգեւորական |
Երեխաներ | 7 |
Կենսագրութիւն
ԽմբագրելԱւազանի անունով՝ Կարապետ, ծնած է Ջոմախլու, 1885-ին։ Նախակրթութիւնը ստացած է ծննդավայրի Ս. Աստուածածին վանքը, որուն ուսման ընթացքը աւարտելէ ետք, ինքզինք նուիրած է կրթական կեանքի։
Ան սրտի պարտք համարած է ծառայել իր վարժարանին։ Քանի մը տարի պաշտօնավարելէ ետք նոյն դպրոցին մէջ, նշանակուած է տնօրէն, զոր վարած է ձեռնհասօրէն։ Իսկ ժամանակ մը ետք ծննդավայրի եկեղեցւոյ համար դպրապետ նշանակուած է։
Իր վանական կրթութիւնն ու ուսումը արժեւորած է մեծապէս օգտակար դառնալով դպրոցին ու եկեղեցւոյ։
Տարիներ ետք, երբ Կարապետի նիւթական վիճակը բարելաւուած է, պատրաստուած է ամուսնութեան։
Ան ընտրած է իր կեանքի ընկերը, պսակուած է ծննդավայրին մէջ 1908-ին եւ ունեցած է եօթ զաւակներ։
1915-ին, երբ կը պայթի Ա. աշխարհամարտը, Կարապետ զինուորագրուած է ու բանակին ծառայած չորս տարի։
1922-ին ընտանեօք հաստատուած է Պէյրութ եւ մինչեւ 1935 թուական պաշտօնավարած է Ճիւնիի մէջ։ Ան իր եկեղեցական գիտելիքներով մեծապէս օգտակար դարձած է տեղւոյն հայ գաղութին։
Նախ նշանակուած է եկեղեցւոյ թաղական եւ ապա դպրոցին՝ հոգաբարձու։ Իր փորձառութեամբ կազմակերպած ու վերաշխուժացուցած է տեղւոյն հայ համայնքին կեանքը։
1970ական թուականներուն, Լիբանանի Հայոց Թեմի Առաջնորդը յարմար նկատած է, որ ան քահանայագործէ Պէյրութի մէջ այնքան ատեն, որքան իր առողջութիւնը կը ներէ։ Հազիւ չորս տարի ծառայած, հիւանդացած է ու անկարելի եղած է քահանայագործել։
Տէր Եղնիկ խոր ծերութեան մէջ դադրած է քահանայագործելէ։ Վխճանած է 13 Դեկտեմբեր 1974-ին, Պէյրութի մէջ։
Թաղման կարգն ու վերջին օծումը տեղի ունեցած են Լիբանանի Առաջնորդին ձեռամբ, Պէյրութի Հայոց եկեղեցւոյ մէջ։ Այս առիթով Սրբազանը իր դամբանականին մէջ վեր առած է տէր հօր արժանիքներն ու անձնուէր ծառայութիւնները։
Մարմինը ամփոփուած է Պէյրութի հայոց Ազգ. Գերեզմանատան մէջ[1]։
Ծանօթագրութիւններ
Խմբագրել- ↑ Յուսիկ Ա. քնյ. Սեդրակեան, Վարք Քահանայից Բերիոյ թեմի, հ. Ա, Հալէպ, էջ 151։