Երեմիա Արծրունի

Արծրունի (1804, Վան - 15 Նոյեմբեր 1877), հայ պետական հասարակական գործիչ, ընդհանուր հրամանատար։

Ծնած՝ Վան 1804-ին։ Մօտաւորապէս ինը տարեկան հասակին կ՛երթայ Տփխիս (Թիֆլիս), ուր կ՛ուսանի գիմնազիոնի մէջ, ապա՝ Փեթերեպուրկի զինուորական վարժարանին մէջ։ 1823 թուականին զինուորական ծառայութիւն կը մտնէ եւ կը մասնակցի 1826-28 թուականներուն՝ ռուս-տաճակական եւ 1828-1929 թուականներուն՝ ռուս-պարսկական պատերազմներուն։ 1830-ական թուականներու վերջերուն կը ստանձնէ գնդապետի աստիճան եւ կը նշանակուի Կովկասեան բանակի գլխաւոր ինթենտընթի (համբարապետ), մինչեւ 1844 թուական ան կը վարէ Կովկասեան ինթենտընթի (համբարապետ) պաշտօնը, որմէ ետք կ՛երթայ Ռուսիա եւ արտասահման։

1866-68 թուականներուն Տփխիսի առաջին քաղաքապետ կը դառնայ։ Երեմիա Արծրունին գործօն մասնակցութիւն կը բերէ Թիֆլիսի հայերուն հասարակական-մշակութային կեանքին, ան զբաղած է դպրոցական-կրթական հարցերով։ 1872 թուականին հրատարակած է «Խնդիր Երկաթէ Ճանապարհի Վերա Դէպ ի Հնդկաստան» գրքոյկը (հայերէն եւ ռուսերէն), ուր արծարծած է Անդրկովկասէն (Պարսկաստանի վրայով) Հնդկաստան տանող երկաթագիծի կառուցման գաղափարը։

Կը մեռնի 15 Նոյեմբեր 1877–ին եւ կը թաղուի Վերայի հայոց գերեզամանատան մէջ։

Աղբիւր

• Բառարան Հայ Կենսագրութեանց, Հայկ ՏԷր-Աստուածատուրեանց, Ա. հատոր, Թիֆլիս 1904, էջ 155: