Սինանեան նուագախումբ
Սինանեան նուագախումբ, «Հայկական նուագախումբ», կազմակերպուեր է 1861 թուականին, Կոստանդնուպոլսոյ մէջ Սինանեաններու նախաձեռնութեամբ։ Սկզբնապէս կազմը համոյթային էր՝ երկու ջութակ, կրկնակի թաւ ջութակ (քոնթրապաս), ֆլիւթ, աւագասրինգ (clarinet), երկու թրոմպոն։ Աւելի ուշ այն վերաճեր է 15, իսկ 1888 թուականէն՝ 40 երաժիշտներէ բաղկացած նուագախումբի, երբ անոր խմբավարը դարձեր է Յարութիւն Սինանեանը։ Սինանեան նուագախումբը հայկական առաջին խոշոր սիմֆոնիկ նուագախումբն է (թէեւ ժամանակագրական առումով հայ, մասնաւորապէս՝ պոլսահայ իրականութեան մէջ զայն նախորդեր է Կարապետ Փափազեանի նուագախումբը, որը, սակայն, սպասարկելով «Արամեան թատրոնին», ունեցեր է իր նուագացանկային եւ կատարողական իւրայատկութիւնը)։
Սինանեան նուագախումբը լուսաւորական լայն գործունէութիւն ծաւալեր է։
Նուագացանկը ընդգրկեր է հատուածներ իտալական օփերաներէն եւ ֆրանսական օփերեթներէն, հայկական, յունական, թրքական երգերու ու պարեղանակներու նուագախմբային փոխադրումներ, հետագային նաեւ՝ Պէթհովէն եւ Մոցարթի, ինչպէս նաեւ Տիգրան Չուխաճեանի եւ Յ․ Սինանեանի սիմֆոնիկ երկեր։ Նուագախումբը գոյատեւեր է մինչեւ 1896 թուականը։
Այս յօդուածի նախնական տարբերակը կամ անկէ մաս մը վերցուած է Հայկական Սովետական Հանրագիտարանէն, որուն նիւթերը հրատարակուած են` Քրիէյթիվ Քամմընզ Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) թոյլատրագրի ներքոյ։ 
|