Ժին Հըրշ
Ժին Հըրշ (13 Յուլիս 1910[1][2][3][…], Ժընեւ, Զուիցերիա[4] - 5 Յունիս 2000[2][3][5], Ժընեւ, Զուիցերիա), զուիցերացի փիլիսոփայ:
| Ժին Հըրշ ֆրանսերէն՝ Jeanne Hersch | |
|---|---|
 | |
| Ծնած է | 13 Յուլիս 1910[1][2][3][…] |
| Ծննդավայր | Ժընեւ, Զուիցերիա[4] |
| Մահացած է | 5 Յունիս 2000[2][3][5] (89 տարեկանին) |
| Մահուան վայր | Ժընեւ, Զուիցերիա |
| Քաղաքացիութիւն |
 Զուիցերիա |
| Ուսումնավայր |
Ժընեւի համալսարան Բարձրագոյն հետազօտութիւններու գործնական դպրոց Ֆրայբուրգի համալսարան? Հայտելպըրկի Համալսարան |
| Ազդուած է | Կառլ Յասպերս? |
| Մասնագիտութիւն | փիլիսոփայ, գրագէտ, համալսարանի դասախօս |
| Աշխատավայր |
Ժընեւի համալսարան International School of Geneva? |
| Կուսակցութիւն | Շվեյցարիայի սոցիալ-դեմոկրատական կուսակցություն? |
| Ծնողներ | հայր՝ Liebmann Hersch? |
Կենսագրութիւն
ԽմբագրելԺին Հըրշը ծնուած է հրեայներու ընտանիքի մէջ. մայրը ծնունդով Վիլնիվսից էր, հայրը՝ Վարշաւայէն: Մաթեմատիկոս Ժոզեֆա Հըրշայի (1925—2012) քոյրն է, մաթեմատիկոս Ալֆրետ Տարսկիի բարեկամուհին[6]: Հայրը Ժընեւի համալսարանէն ներս դասաւանդած է ժողովրդագրութիւն եւ վիճակագրութիւն, մայրը եղած է բժշկուհի: Փիլիսոփայութիւն սորված է Ժընեւի, Փարիզի, Հայտելպըրկի, Ֆրայպըրկի մէջ։ Գարլ Եասպերսի ուսանողն ու աշխատութիւններու թարգմանիչն է, անոր մասին մէնագրութեան հեղինակը:
Եղած է Ժընեւի համալսարանի փիլիսոփայութեան պրիւատ-դոցենտ (1947-1956), այնուհետեւ փրոֆեսոր (1956-1977), ԱՄՆ-ի, Քանատայի, Լատինական Ամերիկայի համալսարաններու հրաւիրուած փրոոֆեսոր, Սոցիալիստական կուսակցութեան անդամ, Եւրոպական դաշնային միութեան ակտիւիստ:
Ընկերական եւ ստեղծագործական կապեր
ԽմբագրելԸնկերութիւն ըրած է Ռայմոն Արոնի, Ստանիսլաւ Վինցենցի, Եուսուֆ Չաբսկիի, Չեսլաւ Միլոշի հետ, թարգմանած է Չ. Միլոշի «Իսսա հովիտը» ինքնակենսագրական վէպը (1956):
Աշխատութիւններ
Խմբագրել- L’illusion philosophique (1936)
- Temps alternés (1940)
- L'être et la forme (1946)
- Idéologies et réalité (1956)
- Le droit d'être un homme (1968)
- Karl Jaspers (1978, վերահրատարակություն՝ 2002)
- L'étonnement philosophique (De l'école Milet à Karl Jaspers) (1981, վերահրատարակություն՝ 1993)
- L’ennemi c’est le nihilisme (1981)
- Textes (1985)
- Éclairer l’obscur (1986)
- Temps et musique (1990)
Ճանաչում
Խմբագրել- Մարդու իրավունքներու հիմնադրամի մրցանակ (1973),
- Միշէլ տը Մոնտենի մրցանակ (1979),
- Սանկտ Կալլենի համալսարանի մրցանակ ազատութեան համար (1980),
- Ալպերթ Այնշթայնի մետալ (1987),
- Գարլ Եասբերսի մրցանակ (1992) եւ այլն:
- Օլտենպուրկի համալսարանի պատուաւոր դոկտոր,
- Լոզանի դաշնային բազմաարուեստեան դպրոցի պատուաւոր դոկտոր:
Ծանօթագրութիւններ
Խմբագրել- ↑ 1,0 1,1 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr: open data platform — 2011.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 FemBio տվյալների շտեմարան
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Բրոքհաուզի հանրագիտարան
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Deutsche Nationalbibliothek Record #118815679 // Gemeinsame Normdatei — 2012—2016.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 Babelio — 2007.
- ↑ Feferman Anita Burdman, Feferman Solomon, Feferman Professor of Mathematics and Philosophy and Patrick Suppes Family Professor of Humanities and Sciences Solomon (2004-10-04)։ Alfred Tarski: Life and Logic։ Cambridge University Press։ ISBN 9780521802406
Գրականութիւն
Խմբագրել- Larese D. Jeanne Hersch: eine Lebensskizze. — Amriswil: Amriswiler Bücherei, 1976.
- Penser dans le temps: mélanges offerts à Jeanne Hersch. — Lausanne : Éditions l’Age d’homme, 1977.
- Die Macht der Freiheit: kleine Festschrift zum 80. Geburtstag von Jeanne Hersch / Annemarie Pieper, Hrsg. — Zürich: Benziger, 1990.
- Dufour-Kowalski E. Jeanne Hersch: présence dans le temps. — Lausanne: L’Age d’homme, 1999.
- De Monticelli R. Jeanne Hersch: la dame aux paradoxes. — Lausanne: Age d’homme, 2003.
- Cuccinelli R. La forma del fare: estetica e ontologia in Jeanne Hersch. — Milano: B. Mondadori, 2007.