Իլիական (հին յուն․՝ Ἰλιάς), Հոմերոսին վերագրուող վիպերգ (էպիքական պոէմ), հին յունական գրականութեան հնագոյն յուշարձաններէն մէկը։ Իլիականի նիւթը շարադրուած է 15,700 տողով, որոնք դեռ վաղեմի գիտնականները, ըստ հին յունական այբուբենի տառերու թիւին, բաժնած են 24 գիրքի կամ երգի։

«Իլիականը» առաջին անգամ յունարէնէն հայերէն արձակ թարգմանած է Գէորգ դպիր Պալատացին (1783, անտիպ): Յետագային գրաբար թարգմանած է Արսէն Բագրատունին (Վենետիկ, տպ. Ս. Ղազար, 1864)։ Աշխարհաբար հայերէնի թարգմանուած է երեք անգամ՝ յունարէնէն արեւմտահայերէն՝ Արսէն Ղազիկեանի[1], յունարէնէն արեւելահայերէն՝ Համազասպ Համբարձումեանի[2], յունարէնէն արեւելահայերէն՝ Գոհար Մուրատեանի ու Արամ Թոփճեանի[3] կողմէ[4][5][6]։ Գոյություն ունի նաեւ գրաբար թարգմանութենէն արեւելահայերէն փոխադրուած տարբերակը՝ Մկրտիչ Խերանեանի հեղինակութեամբ[7]։[8]

Իլիականի սկիզբը

Խմբագրել
 
Հեղինէն եւ Պարիսը
Թարգմանութիւնը՝ Մ. Խերանեանի Թարգմանութիւնը՝ Հ. Համբարձումեանի
Երգի՛ր, Մուսա, քէնը երգի՛ր Պելեւսածին Աքիլլէսի,
Քէնը դժնեայ, որ անհամար ցաւեր բերեց աքայեցոց,
Որ բազմաթիւ դիւցազների գահաւիժեց դըժոխքն ի վար
Եւ դին նըրանց դարձըրեց կեր թըռչունների եւ շների։
Կատարւում էր Արամազդի կամքը այսպէս, երբ մի անգամ
Վեճի մտան իրարու հետ ու մէկ-միւսից գըժտըվեցին
Ատրիդեսը՝ արանց արքան եւ Աքիլլեսն աստուածազարմ։
Զայրոյթն երգիր, աստուածուհի, Պելեւսածին Աքիլլէսի,
Զայրոյթն ահեղ, որ աքայանց մատնեց անթիւ աղէտների
Եւ փառապանծ շատ քաջերի հոգիները դժոխք նետեց։
Զեւսի կամքով դա կատարուեց, սկսուելով այն օրուանից,
Երբ չարաղէտ պառակտուեցին զարհուրելի
Ագամեմնոն արանց արքան եւ Աքիլլեսն աստուածազարմ։
Թարգմանութիւնը՝ Գ. Մուրատեանի եւ Ա. Թոփճեանի Թարգմանութիւնը՝ Ա. Ղազիկեանի
Քե՛նը երգիր, ո՜վ դիցուհի, Պելեւսորդի Աքիլլեսի,
Քենը դժխեմ, որ բյուրավոր ցավեր բերեց աքայացոց,
Հերոսների բազում խրոխտ հոգիները տարավ Հադես,
Մարմիններն էլ թռչունների ու շների առաջ նետեց,
Քանզի դա էր կամքը Զեւսի, որ կատարվեց այն օրվանից,
Երբ սկիզբ առավ գժտությունը, եւ իրար դեմ թշնամացան
Արանց արքա Ատրիդեսը ու Աքիլլեսն աստվածազուն։
Դիցուհի, քէնն երգէ Պելեան Աքիլլի,
Դըժպըհի քէնը՝ որ բերաւ բիւր ցաւեր
Աքայեցւոց, ու դժոխք թափեց՝ բազմաթիւ
Դիւցազներու քաջակորով հոգիներին,
Եւ մարմիններն անոնց ըրաւ կերակուր
Առհասարակ թըռչուններուն եւ շներուն։
Կը կատարուէր Արամազդի կամքն այսպէս,
Անգամ մը երբ՝ մարդոց արքան Ատրիդէս
Եւ Աքիլլէսս աստուածային՝ վիճեցին
Եւ գըժտելով բաժնըւեցան իրարմէ։

«Իլիականի» եւ «Ոդիսականի» հիմք ծառայած յունական առասպելի համառօտ թեման

Խմբագրել

Տրովադա քաղաք-պետութեան արքայազն Ալեքսանդրը (Պարիս) կը փախցնէ յոյներու Սպարտայի թագաւոր Մենելայոսի կնոջը՝ Հեղինէին։ Հեղինէն Զեւսի դուստրն էր, որ ունէր առասպելական գեղեցկութիւն։ Ահա այս գեղեցկուհիին կ'առեւանգէ տրոյացի արքայազն Պարիսը եւ ասիկա կը դառնայ տրոյական պատերազմի պատճառը (իսկ աւելի ճիշդ՝ պատրուակը)։ Յոյներու (աքայացիներու) զօրքերու հրամանատարը Ագամեմնոնն է։ Անոնց կողմէն հերոսներ Աքիլլէսը, Պատրոկլեսը, հնարամիտ Ոդիսեւսը եւ ուրիշներ։ Պատերազմը կը ձգձգուի եւ տասը տարի ետք հակամարտութեան վերջը չերեւար։ Սակայն Ոդիսեւսը իր հնարամտութեամբ վերջ կը դնէ պատերազմին։ Անոր խորհուրդով կը կառուցուի փայտէ մեծ ձի մը, որուն մէջ կը թաքնուին քանի մը յոյն հերոսներ՝ Ոդիսեւսը անոնցմէ մէկը։ Ձին կը ձգէ քաղաքի դարպասներուն առաջ, իսկ յունական զօրքը կը թաքնուի հարեւան կղզիներուն մէջ, այդպիսով ձգելով այն տպաւորութիւնը, թէ յոյները ընդունած են իրենց պարտութիւնը եւ վերադարձած՝ տուն։ Տրոյացիները փայտէ ձին ներս կը տանին եւ կը տօնեն իրենց «յաղթանակը»։ Գիշերով, երբ խրախճանքէն հարբած տրոյացիները քնացած են, յոյն հերոսները դուրս կու գան ձիէն, կը կոտորեն քաղաքի պահակազօրը եւ կը բանան դարպասները։ Յունական զօրքը կը ներխուժէ Տրովադա, որու բնակչութիւնը կամ սուրի կը քաշուի, կամ կը գերուի։ Հինաւուրց քաղաքը կրակի կը մատնուի եւ կ'աւերուի։ Հեղինէն կը վերադարձուի ամուսնոյն, իսկ յոյները տուն կը մեկնին հսկայական աւարով։

Ծանօթագրութիւններ

Խմբագրել
  1. Հոմերի Իլիական, բնագրէն թարգմանեց Արսեն Ղազիկեան, Վենետիկ-Ս. Ղազար, Մխիթարեան տպագրութիւն, 1911, 835 էջ։
  2. Իլիական [Վիպերգ] / Հոմերոս, հին հուն. բնագր. թարգմ.՝ Հ. Համբարձումյան, խմբ.՝ Ս. Վահունի, Երևան, Հայպետհրատ, 1955, 512 էջ։
  3. Հոմերոս, Իլիական։ Հին հունարենից թարգմանությունը, առաջաբանն ու ծանոթագրությունները՝ Գ. Մուրադյանի և Ա. Թոփչյանի, Երևան, «Զանգակ» հրատ., 2022, 656+32 ներդիր էջ։
  4. Իլիական / Հոմերոս, գրաբարէն թարգմ.՝ Մ. Խերանեան, Երեւան, ԵՊՀ, 1987, 500 էջ։
  5. Հոմերի Իլիական, բնագրէն թարգմանեց Հ. Արսէն Ղազարոս Ղազիկեան, Վենետիկ-Ս. Ղազար, Մխիթարեան տպագրութիւն, 1911, 835 էջ։
  6. Իլիական [Վիպերգ] / Հոմերոս, հին յուն. բնագր. թարգմ.՝ Հ. Համբարձումեան, խմբ.՝ Ս. Վահունի, Երեւան, Հայպետհրատ, 1955, 512 էջ։
  7. Իլիական / Հոմերոս, գրաբարից թարգմ.՝ Մ. Խերանյան, Երևան, ԵՊՀ, 1987, 500 էջ։
  8. (հայերեն) Իլիական, 2024-10-30, https://hy.wikipedia.org/wiki/%D4%BB%D5%AC%D5%AB%D5%A1%D5%AF%D5%A1%D5%B6, վերցված է 2025-02-19 

Գրականութիւն

Խմբագրել

Արտաքին յղումներ

Խմբագրել