Խորէն Արամունի (Խորէն Քէշիշեան, 14 Փետրուար 1948(1948-02-14), Իրան), հայ արձակագիր։ Հայաստանի գրողների միութեան անդամ (2004

Խորէն Արամունի
Ծնած է 14 Փետրուար 1948(1948-02-14) (76 տարեկան)
Ծննդավայր Իրան
Ուսումնավայր Երեւանի Պետական Համալսարան
Մասնագիտութիւն արձակագիր
Անդամութիւն Հայաստանի Գրողներու Միութիւն

Կենսագրական

Խմբագրել

Արամունի ծնած է Իրան, փոքր տարիքին ընտանիքին հետ տեղափոխուած է Թեհրան՝ հաստատուած Զարքէշ-Վահիտիէ (ներկայ Սասուն) քաղաքամասը[1]։ Անոր պապը Սաւուղ Քէշիշեանը եւ հայրը Արամը եղած են ժամանակի թաղի ազգային երեւելի դէմքերէն, իրենց համաթաղեցիներուն հետ հիմնադրած են «Նայիրի» տարրական դպրոցը՝ 1955-56 [1]։ Նշանակալից դերակատարութիւն ունեցած են նոյն քաղաքամասի Ս. Թարգմանչաց եկեղեցւոյ հիմնադրման գործին մէջ։ Երկու տարի ուսած է Սպահանի պետական համալսարանի հայագիտական բաժինէն ներս։ 1969-ի Նոյեմբերին հայրենադարձած է։

1975-ին աւարտած է Երեւանի պետական համալսարանի բանասիրական բաժինը։ Աշխատած է որպէս ուսուցիչ, գեղարուեստական մասի վարիչ՝ Մշակոյթի տան մէջ եւ Պատկերասրահի գիտաշխատող։

1980-ին արտագաղթած է Ամերիկայի Միացեալ Նահանգներ[2]։ Աշխատակցած է տեղական պարբերականներու, իր ներդրումը ունեցած է մշակութային ու հասարակական տարաբնոյթ աշխատանքներու մէջ։ Հեղինակած է 14 գեղարուեստական, ուր ներառուած են իր վաւերագրական, հրապարակախօսական, երգիծական ժանրի ստեղծագործութիւնները[1], 15 թատերգութիւն, որոնցմէ վեցը բեմադրուած է թէ՛ Հայաստանի եւ թէ արտերկրի մէջ։ Թարգմանած է Էսմայիլ Ռայինի «Հայերի Զանգուածային Կոտորածները» եւ պատմուածքներու շարք մը։

Ամառային ամիսները կ՛անցընէ Հայաստանի մէջ, ուր կը մասնակցի տարբեր ձեռնարկներու, համագումարներու, ձեւով մը կը փոխանցէ ամերիկահայ գրողներու ձայնը։

Գիրքեր

Խմբագրել
  • «Հետմահու Հարսանիք» (Երեւան, 1991)
  • «Երբ Որ Բաց Են Դռներն Յուսոյ» (Լոս Անճելըս, 1993)
  • «Մահուան Պար» (Լոս Անճելըս, 1996)
  • «Մի Բուռ Առօրեայ» (Լոս Անճելըս, 1996)
  • «Դարի Ճանապարհը» (Լոս Անճելըս, 1999)
  • «Թատրոն» (Լոս Անճելըս, 2002)
  • «Անվերադարձ Ապագայ» (թատերգութիւններոը ժողովածոյ, Լոս Անճելըս, 2004)
  • «Անվաւեր» (Երեւան, 2004)
  • «Դպրոցի Ճամփան» (Լոս Անճելըս, 2005)[2]
  • «Ուղղիչ Տունը» (Երեւան, 2010)[3]
  • «Խրամատից Դուրս» (Երեւան, 2010)
  • «Կլէնտէյլ-Խաշաթաղ» (Երեւան, 2012)
  • «Ձնհալ» (Երեւան, 2014)[4]

Պարգեւներ

Խմբագրել
  • «Ուիլիըմ Սարոյեան»ի անուան շքանշան, 2014[5]

Ծանօթագրութիւններ

Խմբագրել