Քարլոս Անթոնեվիչ
Քարլոս Անթոնեվիչ (6 Նոյեմբեր 1807[1], Nova Skvariava, Գալիցիայի և Լոդոմերիայի թագավորություն, Աւստրիական Կայսրութիւն - 14 Նոյեմբեր 1852[2][3] կամ 13 Նոյեմբեր 1852[1], Օբրա, Պլզենի մարզ, Պրուսիոյ թագաւորութիւն) վարդապետ՝ Յիսուսեան կարգէն: Ծնած է 6 Նոյեմբեր 1803-ին ի Լվուվ:
Քարլոս Անթոնեվիչ լեհ.՝ Karol Antoniewicz | |
---|---|
| |
Ծնած է | 6 Նոյեմբեր 1807[1] |
Ծննդավայր | Nova Skvariava, Գալիցիայի և Լոդոմերիայի թագավորություն, Աւստրիական Կայսրութիւն |
Մահացած է | 14 Նոյեմբեր 1852[2][3] (45 տարեկանին) կամ 13 Նոյեմբեր 1852[1] (45 տարեկանին) |
Մահուան վայր | Օբրա, Պլզենի մարզ, Պրուսիոյ թագաւորութիւն |
Քաղաքացիութիւն |
Լեհաստան Ռուսական Կայսրութիւն |
Կրօնք | Կաթոլիկութիւն |
Ուսումնավայր | Լվովի Ի․ Ֆրանքոյի անուան ազգային համալսարանի իրաւաբանական բաժանմունք |
Մասնագիտութիւն | բանաստեղծ, Կաթոլիկ քահանայ |
Ստորագրութիւն |
Կենսագրութիւն
ԽմբագրելՀայրը՝ Յովսէփ' Տոքթ Իրաւագիտութեան Դոկտ., փաստաբան եւ դատաւոր էր։ Քարլոս մանկութիւնը անցուցած է բարեպաշտ մօր հոգատարութեան տակ, իրենց ընտանեկան տան մէջ, Ժողքիէվի մօտ, Ջքուաժավ կոչուած տեղը:
- 1823-ին, հօր մահէն ետք, Անթոնեվիչի ընտանիքը Լվուվ կը դառնայ, ուր Քարլոս 1824-ին կը սկսի համալսարան յաճախել: Իրաւագիտական ուսմանց հետեւելով հանդերձ՝ լեզուներ կը սորվի եւ բացի լեհերէնէն, կատարելապէս կը սորվի անգլերէն, ֆրանսերէն, գերմաներէն, իտալերէն, ռուսերէն, լատիներէն եւ ռումաներէն լեզուները:
- 1827-ին համալսարանական ուսմունքը կ'աւարտէ ամենափայլուն վկայանակով: Համալսարանի մէջ արդէն ան բանաստեղծական եւ գրագիտական բարձր ընդունակութիւններ ցոյց կու տայ: Կը սկսի ստեղծագործել եւ իր գրութիւնները լոյս կ'ընծայուին Լվուվի զանազան պարբերաթերթերու եւ լրագիրներու մէջ։ 1827-ին լոյս կը տեսնէ իր Հնչեակներու (Sonnet) առաջին հատորը, որոնց մէջ նշմարուի զգայուն հոգին:
- 1831-ին վերստին կը հաստատուի իր հայրենական կալուածներուն մէջ, ուր կը սկսի գրել Հայոց պատմութիւնը: Զանազան անակնկալ դէպքեր սակայն արգելք կ'ըլլան շարունակելու եւ աւարտելու նոյն գործը, այնուամենայնիւ կը հրատարակէ մաս մը. «Եւրոպայի Գերմանները Հայոց նկատմամբ» տիտղոսով:
- 1833-ին կ'ամուսնանայ: Իր զաւակներուն ու կնոջ մահէն ետք՝ 1839-ին Յիսուսեանց վանքը կը մտնէ եւ հոն փիլիսոփայական եւ Աստուածաբանական բարձր ուսմունքները աւարտելէ ետք՝ 1844-ին քահանայ կը ձեռնադրուի: Ընտիր առաքեալ մըն էր իր ժամանակին եւ պերճախօս քարոզիչ մը, քաղաքէ քաղաք, գիղէ գիւղ տարածելով Աստուծոյ խօսքը: Իբր ժրաջան առաքեալ յօգուտ հաւատացեալներու եւ ի փրկութիւն անոնց հոգւոց աշխատելէ ետքը 1852-ին ծանր կը հիւանդանայ եւ 14 Նոյեմբեր 1852-ին կ'աւանդէ իր հոգին: Կը թաղուի Օպրայի եկեղեցւոյ մէջ։ Անոր գործերը ամբողջութեամբ լոյս տեսած են լեհերէն լեզուով 1896-ին: Այս գիտուն ազգայինին մասին գրած են Գերմանացիք, Ֆրանսացիք եւ այլք:
Ծանօթագրութիւններ
Խմբագրել- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Dr. Constant v. Wurzbach Antoniewicz, Karl Bołoz // Biographisches Lexikon des Kaiserthums Oesterreich: enthaltend die Lebensskizzen der denkwürdigen Personen, welche seit 1750 in den österreichischen Kronländern geboren wurden oder darin gelebt und gewirkt haben — Wien: 1856. — հատոր 1. — S. 48.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Deutsche Nationalbibliothek Record #116315644 // Gemeinsame Normdatei — 2012—2016.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 International Music Score Library Project — 2006.
Աղբիւրներ
Խմբագրել- Հայ Հանրագիտակ, Հ. Մկրտիչ Վարդ. Պոտուրեան, 1938 Պուքրէշ, Հատոր Ա., էջ 171-172