Գրիգոր Է. Անաւարզեցի

Կաթողիկոս, կոչուած է նաեւ «Ջրող», «Երգեցող», «Երկրորդ Վկայասէր», «Մեծքարեցի»։

Գրիգոր Է. Անաւարզեցի (1240-ականներ կամ անհայտ[1] - 1307[1]), կաթողիկոս, կոչուած է նաեւ «Ջրող», «Երգեցող», «Երկրորդ Վկայասէր», «Մեծքարեցի»։

Գրիգոր Է. Անաւարզեցի
Ծնած է 1240-ականներ կամ անհայտ[1]
Մահացած է 1307[1]
Մասնագիտութիւն հոգեւորական
Վարած պաշտօններ Ամենայն Հայոց Կաթողիկոս[1]

Կենսագրական գիծեր

Խմբագրել

Ծնած է Կիլիկիոյ Անաւարզա քաղաքը: Կրթութիւնը ստացած է Մեծ Քարի Մեծ Այրի վանքը, տիրապետած է ասորերէնի, յունարէնի եւ լատիներէնի, հմտացած է երաժշտութեան եւ բանաստեղծութեան մէջ: Հետագային ստանձնած է Մեծ Քարի ուխտի առաջնորդութիւնը:

1263-էն մինչեւ Կաթողիկոս դառնալը Անաւարզայի արքեպիսկոպոսը եղած է: 1292-ին, երբ Հայոց կաթողիկոսանիստ հանդիսացող Հռոմկլան կ'իյնայ եւ Հայոց Կաթողիկոսը Եգիպտոս կը տարուի, նորընտիր Կիլիկիոյ Հայոց Վեհափառ՝ Գրիգոր Է. Անաւարզեցին, կաթողիկոսական աթոռը 1293-ին կը տեղափոխէ Սիս եւ երկրի փրկութեան համար յոյսերը կը կապէ Հռոմի Պապին: Կաթողիկոսի եւ Հեթում Բ. թագաւորի ջանքերով կաթողիկոսանիստ Հռոմկլայէն Եգիպտոս տարուած Սրբազան Մասունքները կը վերադառնան Սիսի վեհարանը 1301 թուին:

Գրիգոր Է. Անաւարզեցի Կաթողիկոսը իր գահակալութեան ողջ տեւողութեան, երկրի արտաքին բոլոր յարաբերութիւնները ինք վարած է, ինչպէս եւ պետական-քաղաքական խնդիրներու լուծման համար աջակցութիւն ստացած է Հռոմէն:

Կիլիկիոյ Հայոց Կաթողիկոս՝ Գրիգոր Է. Անաւարզեցիի վախճանումէն ետք, Կոստանդին Գ. Կեսարացին Կաթողիկոս ընտրուած է, որ դարձեալ Կաթողիկէ դաւանանքին հաւատացող Հայրապետ մը եղած է[2]:

Նախորդը՝
Ստեփանոս Դ․ Հռոմկլայեցի
Կաթողիկոս
1293–1307
Յաջորդը՝
Կոնստանդին Գ․ Կեսարացի

Ծանօթագրութիւններ

Խմբագրել
Այս յօդուածի նախնական տարբերակը կամ անկէ մաս մը վերցուած է Հայկական Սովետական Հանրագիտարանէն, որուն նիւթերը հրատարակուած են` Քրիէյթիվ Քամմընզ Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) թոյլատրագրի ներքոյ։