Հրաչեայ Սարուխան

Հայ բանաստեղծ, թարգմանիչ, մշակոյթի վաստակաւոր գործիչ։

Հրաչեայ Սարուխան (1 Յունուար 1947(1947-01-01), Մարգահովիտ, Գուգարքի շրջան, Հայաստանի Խորհրդային Ընկերվարական Հանրապետութիւն, Խորհրդային Միութիւն - 8 Ապրիլ 2016(2016-04-08)), բանաստեղծ, թարգմանիչ, մշակոյթի վաստակաւոր գործիչ։

Հրաչեայ Սարուխան
Ծնած է 1 Յունուար 1947(1947-01-01)
Ծննդավայր Մարգահովիտ, Գուգարքի շրջան, Հայաստանի Խորհրդային Ընկերվարական Հանրապետութիւն, Խորհրդային Միութիւն
Մահացած է 8 Ապրիլ 2016(2016-04-08) (69 տարեկանին)
Քաղաքացիութիւն  Հայաստան
Մասնագիտութիւն բանաստեղծ, թարգմանիչ
Անդամութիւն Հայաստանի Գրողներու Միութիւն

Կեանք եւ գործունէութիւն

Խմբագրել

Ծնած է Լոռիի մարզի Համզաչիման, այժմ` Մարգահովիտ գիւղը:

Աւարտած է Երեւանի Փանոս Թերլեմեզեանի անուան գեղարուեստի ուսումնարանի, այժմ` քոլեճ, գեղանկարչութեան բաժինը, ապա Վանաձորի մանկավարժական հիմնարկի լեզուագիտութեան բաժանմունքը:

1983-ին աւարտած է Մաքսիմ Կորքիի անուան գրականութեան հիմնարկի երկամեայ դասընթացքները:

Հայաստանի Գրողներու միութեան անդամ է 1978 թուականէն:

1990-ին եղած է միութեան Վանաձորի գրական բաժանմունքի պատասխանատու քարտուղարը, այնուհետեւ նշանակուած Ստեփան Զօրեանի տուն-թանգարանի տնօրէն:

Աշխատութիւններ

Խմբագրել

Հեղինակ է բանաստեղծական շարք մը ժողովածուներու`

  • «Եզրագծեր» (1977),
  • «Հրաշք օրեր» (1981),
  • «Վկայութիւններ» (1989),
  • «Աստծոյ առաւօտ» (1999),
  • «Ի տրիտուր» (2005) եւ այլն:

Անուրանալի է անոր վաստակը նաեւ թարգմանութեան ոլորտին մէջ: Թարգմանութեան ասպարէզին մէջ նշանակալի աւանդին համար 2015-ին արժանացած է Գրողներու միութեան եւ Մայր Աթոռ Ս. Էջմիածինի «Կանթեղ» մրցանակին:

Իր հերթին անոր բանաստեղծութիւնները թարգմանուած են անգլերէնի, ֆրանսերէնի, ռուսերէնի, գերմաներէնի եւ բազմաթիւ այլ լեզուներու[1]:

Պարգեւներ

Խմբագրել

Պարգեւատրուած է «Մովսէս Խորենացի», Միխայիլ Լերմոնտովի անուան «Գրական վաստակի համար», Հայաստանի մշակոյթի նախարարութեան ոսկի մետալներով:

2011-ին արժանացած է Հայաստանի մշակոյթի վաստակաւոր գործիչի կոչման[2]:

Ծանօթագրութիւններ

Խմբագրել