Գէորգ Դ․ Կոստանդնուպոլսեցի

Գէորգ Դ․ Կոստանդնուպոլսեցի (Քերեսթեճեան, 5 Յուլիս 1813(1813-07-05)[1], Կոստանդնուպոլիս[1] - 6 Դեկտեմբեր 1882(1882-12-06)[1], Վաղարշապատ, Երեւանի նահանգ, Ռուսական Կայսրութիւն[1]), Ամենայն Հայոց կաթողիկոս 1866-էն։ Յաջորդած է Մատթէոս Ա․ Կոստանդնուպոլսեցիին[2]։ Անոր աճիւնը ամփոփուած է Մայր Տաճարին բակին մէջ։

Գէորգ Դ․ Կոստանդնուպոլսեցի
Ծնած է 5 Յուլիս 1813(1813-07-05)[1]
Ծննդավայր Կոստանդնուպոլիս[1]
Մահացած է 6 Դեկտեմբեր 1882(1882-12-06)[1] (69 տարեկանին)
Մահուան վայր Վաղարշապատ, Երեւանի նահանգ, Ռուսական Կայսրութիւն[1]
Կրօնք Հայ Առաքելական Եկեղեցի
Մասնագիտութիւն հոգեւորական
Վարած պաշտօններ Ամենայն Հայոց Կաթողիկոս[1]

Կենսագրութիւն Խմբագրել

Ծնած է Կոստանդնուպոլիս։ 1827-1829 թուականներուն սորված է Գում Գափուի պատրիարքականի ժառանգաւորաց վարժարանը, ուր աշակերտած է նշանաւոր մտաւորական պատուելի Գրիգոր Փեշտիմալճեանին։ 1830-ին պատրիարք Կարապետ Պալաթեցիի կողմէն նշանակուած է պատրիարքարանի փոխանորդարանի քարտուղար։

1834-ին ստացած է սարկաւագութեան աստիճան, 1835-ին ձեռնադրուած է Կ. Պոլսոյ Ս. Աստուածածին, Ս. Խաչ եւ Ս. Յարութիւն եկեղեցիներու քարոզիչ[3]։ Անոր ջանքերով ստեղծուած է Կ. Պոլսոյ առաջին հայկական եկեղեցական երգչախումբը։

1841-ին արժանացած է ծայրագոյն վարդապետի աստիճանի։ 11 Յուլիս, 1848-ին Ամենայն Հայոց կաթողիկոս՝ Ներսէս Ե․ Աշտարակեցիի ձեռամբ ձեռնադրուած է եպիսկոպոս։ 17 Հոկտեմբեր, 1858-ին Արեւմտահայոց ժողովի կողմէն ընտրուած է Կ. Պոլսոյ պատրիարք (1858-1860), մասնակցած Ազգային Սահմանադրութեան մշակման։ 17 Սեպտեմբեր, 1866-ին Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածինի,  հրաւիրուած ժողովին կողմէ միաձայն ընտրուած է Ամենայն Հայոց կաթողիկոս։ Օծումը տեղի ունեցած է 21 Մայիս 1867-ին։

Գործունէութիւն Խմբագրել

Գէորգ Դ․ կաթողիկոսը ծաւալած է շինարարական լայն գործունէութիւն։ 1868-ին Մայր Տաճարի արեւելեան կողմը կառուցած է կցաշէնք, ուր կազմակերպած է եկեղեցապատմական թանգարան։ Նորոգել տուած է Սուրբ Գայիանէ վանքը, այնտեղ կառուցած արեւմտեան կամարակապ դարպասը, կառուցած է Մայր Աթոռի միաբաններու բնակելի շէնքերը, Բիւրականի կաթողիկոսական ամառանոցը, վերակառուցած է Օշականի Սուրբ Մեսրոպ Մաշտոց եկեղեցին եւ այլն։

1874-ին հիմնած է Գէորգեան ճեմարանը[4], ապա՝ Էջմիածինի թանգարանը[5]։ Կաթողիկոսը հետեւողական աշխատանքներ կատարած է հայկական բոլոր եկեղեցիներու մէջ՝ միակերպ ժամերգութիւն մտցնելու ուղղութեամբ։ Անոր ջանքերով ստեղծուած են «Ձայնագրեալ երգեցողութիւնք Սրբոյ Պատարագի» (1874), «Ձայնագրեալ Շարական հոգեւոր երգոց» (1875), «Ժամագիրք» (1877), «Ձայնագրեալ քաղուածք օրհնութեանց» (1882) գիրքերը։

Եղած է լաւ շարականագէտ եւ կազմակերպած է հայկական ձայնագրութեան նոր (Հ. Լիմոնճեանի ստեղծած) համակարգի ուսուցումն ու տարածումը։ Գէորգ Դ․ Կոստանդնուպոլսեցին ժամանակակիցներու կողմէն արժանացած է «Մեծագործ» պատուատիտղոսին։

Կաթողիկոսական գահին՝ Գէորգ Դ․ Կոստանդնուպոլսեցիին յաջորդած է Մակար Ա․ Թեղուտցին։

Ծանօթագրութիւններ Խմբագրել