Գրիգորիս Գալեմքեարեան

Հայ բանասէր, լեզուաբան

Հ․ Գրիգորիս Վրդ․ Գալեմքեարեան (15 Մարտ 1862(1862-03-15)[1], Կոստանդնուպոլիս[1] - 20 Մայիս 1917(1917-05-20)[1], Վենետիկ, Իտալիա[1]), հայ բանասէր, լեզուաբան, մամուլի պատմաբան։ Անդամ Վիեննայի Մխիթարեան միաբանութեան։

Գրիգորիս Գալեմքեարեան
Ծնած է 15 Մարտ 1862(1862-03-15)[1]
Ծննդավայր Կոստանդնուպոլիս[1]
Մահացած է 20 Մայիս 1917(1917-05-20)[1] (55 տարեկանին)
Մահուան վայր Վենետիկ, Իտալիա[1]
Ազգութիւն Հայ[1]
Մասնագիտութիւն բանասէր, լեզուաբան, մատենագէտ, պատմաբան, ուսուցիչ
Աշխատավայր Մխիթարեան Միաբանութիւն[1]

Կենսագրական գիծեր Խմբագրել

Ծնած է Պոլիս։ Նախնական կրթութիւնը ստացած է ծննդավայրի Անտոոնեան վարժարանին մէջ։ 1875 թուականին տեղափոխուած է Վիեննայի Մխիթարեանների վանքը, ուր շարունակած է ուսումը, աւարտած եւ ձեռնադրուած է քահանայ, դառնալով միաբանութեան անդամ։ 1880-ականներու վերջերը բանասիրական յօդուածներով աշխատակցած է պարբերական մամուլին։

Իբրեւ դաստիարակ՝ գործած է Մխիթարեան վարժարաններու մէջ։ Մեծ դեր ունեցած է Հայերէն լեզուի պատմութեան ուսումնասիրութեան մէջ։

Աշխատութիւններ Խմբագրել

1890 թուականին Վիեննայի մէջ լոյս է տեսած է անոր «Գործնական մեկնութիւն առաքելական աթոռոյ սահմանադրութեան» աշխատութիւնը։

Գրած է նաեւ լեզուաբանական աշխատութիւններ, որոնցմէ ուշագրաւ է «Ոսկեդարեան եւ ոչ-ոսկեդարեան Հայերէնի խնդիրը» (1903)։

Քննած է ոսկեդարեան մեծ հեղինակ՝ Եզնիկ Կողբացիի «Եղծ Աղանդոց» գիրքը եւ անոր աղբիւրները, գիտականօրէն վերականգնելով անոր ճշգրտուած բնագիրը (1909)։ Կազմած եւ հրատարակած է «Ցուցակ Հայերէն ձեռագրաց արքունի մատենադարանին ի Միւնխէն» հատորը ( 1892 ), որ մինչեւ այսօր Հայերէն ձեռագիրներու միակ աղբիւրը կը մնայ Միւնիխի թագաւորական գրադարանին։ Գրած է նաեւ «Պատմութիւն Հայ լրագրութեան» (հտ. Ա., 1893, ընդգրկելով 1794-1860ի շրջանը) աշխատութիւնը[2]։

Ծանօթագրութիւններ Խմբագրել

Այս յօդուածի նախնական տարբերակը կամ անկէ մաս մը վերցուած է Հայկական Սովետական Հանրագիտարանէն, որուն նիւթերը հրատարակուած են` Քրիէյթիվ Քամմընզ Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) թոյլատրագրի ներքոյ։