Սալվատոր Տալի
Սալվատոր Տալի (լրիւ անունը՝ Սալվատոր Տոմինկօ Ֆելիփէ Խասինտօ Տալի ի Տոմենեք, Մարքիզ տէ Տալի տէ Փուպոլ, 11 Մայիս 1904[2][3][4][…], Ֆիկերես, Ալթ Իմփորտա[5][6] - 23 Յունուար 1989[7][8][2][…], Ֆիկերես, Ալթ Իմփորտա[6]), աշխարհահռչակ սպանացի քանդակագործ, գրող, դերասան, բեմադրիչ, թատերագիր, լուսանկարիչ, շարժանկարի դերասան, բեմանկարիչ, նկարազարդող, ակնագործ եւ գծանկարիչ[15]։
Կեսագրական գիծեր
ԽմբագրելՏալի ծնած է Սպանիոյ Քաթալոնիա նահանգի Ֆիկերեզ քաղաքին մէջ։ Մանու եղած ատենէն Սալվատոր տարբերած է իր վարքով եւ բնաւորութեամբ։ Ան իր առաջին նկարը նկարած է տասն տարեկան հասակին։
1921 թուականին ընդունուած է Սան Ֆերնանտոյի գեղարուեստի թագաւորական ակադեմիա։
Մատրիտի մէջ ուսանիլը ազդած է անոր սկզբնական մասնագիտական ժամանակաշրջանին կատարած նկարներուն վրայ, որոնք եղած են զուտ ակադեմական ոճով։ Այդ ժամանակահատուածին ան ծանօթացած է Ֆետերիքօ Կարսիա Լորքայի եւ Լուիզ Պունուելի հետ։
Տալիի առաջին ցուցահանդէսը տեղի ունեցած է 1925 թուականի նոյեմբերին, Պարսելոնա քաղաքին մէջ։ Այդ տարիներուն ան նկարած է միայն ծովանկարներ։ 1926 թուականին զայն հեռացուցած են ակադեմիայէն՝ վատ վարքի պատճառով։ Այդ տարին ան առաջին անգամ գացած է Փարիզ, ուր ծանօթացած է Փիքասոյին եւ Պրէօթոնին հետ եւ այդ ծանօթութիւնը սկիզբը դարձած է գերիրապաշտ ճամբան բռնելուն։
1929 թուականէն սկսեալ ան ընկղմած է այդ ոճի մէջ։ Դարձեալ այդ տարիներուն Տալի ծանօթացած եւ ամուսնացած է Կալա Էլիուարին հետ, որ Տալիի մեծագոյն ներշնչումը դարձած է։
Տալին դասական գերիրապաշտութեան քանի մը լաւագոյններէն մէկը կը համարուի[16]:
Գործունէութիւն
ԽմբագրելՏալին աջակցած եւ մասնակցած է գերիրապաշտութեան զարգացման, մեծապէս գովազդած է այդ ոճը։ Տալիի այս ժամանակաշրջանի նկարները արտացոլած են տեսիլքային կերպարներ ու ամենօրեայ առարկաներ՝ անսպասելի կառուցուածքներու տեսքով. օրինակ՝ անոր յայտնի փափուկ ժամացոյցները «Յիշողութեան կայունութիւն» նկարին մէջ (1931 թուական, Նորագոյն արուեստի թանգարան, Նիւ Եորք)։
Տալիին արուեստը ծագում առած է գերիրապաշտական գեղագիտութենէն, ուր ան գտած է իրեն առաւել հոգեհարազատ յօրինանիւթերը։ Այն բոլոր իրերը, որոնք տեղափոխուած են Տալիի մէկ նկարէն միւսը, կը բանան հեղինակին ապրումներու աշխարհը։ Այդ բոլոր իրերը իրենց արտացոլքը գտած են նաեւ վէպերու եւ շարժանկարներու մէջ, որոնք Տալին նկարահանած էր Լուի Պիւնուելի հետ համատեղ. ինչպէս՝ «Անտալուզական շունը» (1928), «Ոսկէ դար» (1930)։
1936 թուականին Տալի անսպասելի եւ ընդգծուած մասնագիտական շեղում կատարած է դէպի իտալական դասականութիւն։ 1940 թուականին Տալին մեկնած է Միացեալ Նահանգներ, ուր ան ապրած է մինչեւ 1948 թուականը։ Իր արուեստի մէջ Տալին ներգրաւած էր ամենատարբեր աղբիւրներ՝ հոլանտական իրապաշտութիւն, իտալական պարոքքօ, վերացակ ոճ, փոփ-արթ։ Տալիի աւելի ուշ շրջանի նկարները, որոնք յաճախ կրօնական պիտակ կը կրէին, աւելի դասական են իրենց ոճի մէջ. օրինակ՝ «Քորփուս Կիփերքուպուս» (1954, Մեթրոփոլիթըն թանգարան, Նիւ Եորք) եւ «Վերջին ընթրիքը» (1955, Ազգային արուեստի թանգարան, Ուաշինկթըն)։
Տալիի նկարները կը բնորոշուին իրենց մանր գծանկարով եւ իրատեսական մանրամասնութիւններով եւ անշուշտ անբասիր գոյներով, որոնք եւս կը շեշտուին թափանցիկ ջնարակումով։ Տալին նկարահանած է նաեւ գերիրապաշտական շարժանկարներ, տպագրած է նկարազարդուած գիրքեր, զբաղած է նաեւ ոսկերչութեամբ, պատրաստած է թատրոնային բեմեր եւ հագուստներ։ Տալիի նկարչութեան զուգահեռ, կան անոր պալէի թատրերգութիւնները եւ շարք մը գիրքեր. ինչպէս՝ «Սալվատոր Տալիի գաղտնի կեանքը» (1942) եւ «Հանճարի օրագիրը» (1964)։ Տալիի կեանքն ու արուեստը դարձած էին կախարդական միաձուլում մը, որ նոյնպէս կարելի է հասկնալ վարպետի ստեղծագործութիւններէն։ Սալվատոր Տալին ներկայացուած է Միացեալ Նահանգներու եւ Եւրոպայի թանգարաններուն մէջ՝ Լոնտոն, Պազել, Կլասկով, Փարիզ, Շիքակօ, Նիւ Եորք, Ուաշինկթըն եւ Ֆիլատելֆիա քաղաքներէն ներս։
Տալիի թատրոն-թանգարանը
ԽմբագրելՏալիի թատրոն-թանգարանը կը գտնուի Սպանիոյ Ֆիկերեզ քաղաքը, ուր զետեղած է արուեստի իր բացառիկ նմոյշները իր իսկ ծննդավայրի Հին թատրոնի շէնքէն ներս։ Թանգարանի պաշտօնական բացումը տեղի ունեցած է 1974 թուականին։
Յատկանշական է, որ թատրոնը վերանուանուած է Տորէ Կալատիա՝ ի յիշատակ Տալիի վաղամեռիկ կնոջ՝ Կալայի անունով։ Կառոյցի ամենագրաւիչ մասը՝ թափանցիկ, ցանցային կառուցուածքով գմբէթն է, որ ուշագրաւ ճարտարապետութեան մէկ մասն է, որ այսօր կը հանդիսանայ թէ՛ թատրոնի եւ թէ՛ Ֆիկերեզի խորհրդանիշը։
Տալիի թատրոն-թանգարանը, որու ճարտարապետն է Էմիլիօ Փերեզ Փիներօ, բոլորի ուշադրութիւնը կը գրաւէ կարմիր պատերու երկայնքով տեղակայուած հսկայ սպիտակ հաւկիթներու շարանով։ Մեծ ու բացառիկ արուեստագէտ Սալվատոր Տալիի մարմինը իր իսկ փափաքով կը հանգչի գլխաւոր ցուցասրահին մէջ, յատակի տակ, որպէսզի մարդկային շփումը ընդմիշտ մնայ վարպետին հետ։
Պարգեւներ
ԽմբագրելԱն ունի բազմաթիւ պարգեւներ.
- Կաթոլիկ Իզապելի շքանշանի Մեծ խաչ,
- Քարլոս Գ.-ի շքանշանի Մեծ խաչի ասպետ,
- Քաթալոնիոյ խորհրդարանի մետալ եւ «Կերպարուեստի ոլորտի մէջ վաստակի համար» ոսկէ մետայլ։
Անդամակցութիւն
Խմբագրել- Գեղարուեստից ակադեմիա,
- Պելճիքայի գիտութիւններու, գրականութեան եւ կերպարուեստի թագաւորական ակադեմիա։
Պատկերասրահ
Խմբագրել-
Դոն Կիխոտը՝ նստած
-
Gala Gradiva
-
Պերսեւս
-
Homage to Newton (1985) UOB Plaza, Սինգապուր
-
Gala in the Window (1933)
Марбея -
Rinoceronte vestido con puntillas (1956)
Puerto José Banús -
Սայթաքող ձի՝ հեծյալով
-
Տիեզերական փիղ
-
Դալիի աշխատանքների ցուցահանդեսում /Ստամբուլ/
Ծանօթագրութիւններ
Խմբագրել- ↑ https://ccemx.org/evento/salvador-dali-suenos-urbanos/
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Salvador Dalí — OUP, 2006. — ISBN 978-0-19-977378-7
- ↑ 3,0 3,1 Kunstindeks Danmark
- ↑ 4,0 4,1 Internet Speculative Fiction Database — 1995.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 Дали Сальвадор // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 6,5 Կերպարվեստի արխիվ
- ↑ 7,0 7,1 7,2 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr: open data platform — 2011.
- ↑ 8,0 8,1 8,2 Salvador Dalí
- ↑ Ժամանակակից արվեստի թանգարանի առցանց հավաքածու
- ↑ Encyclopædia Britannica
- ↑ 11,0 11,1 11,2 11,3 11,4 11,5 11,6 RKDartists
- ↑ https://hedendaagsesieraden.nl/2019/11/09/salvador-dali/
- ↑ https://www.wikidata.org/wiki/Q5432
- ↑ https://www.boe.es/boe/dias/1964/04/28/pdfs/A05391-05391.pdf
- ↑ «ժամանակ»։ www.jamanak.com։ արտագրուած է՝ 2021-12-07
- ↑ «Սալվատոր Տալիի Կողքին, Մոնաքոյի Մէջ Կը Ցուցադրուին Նաեւ «Նոազ Արք»-ի Մենաշնորհեալ Գեղանկարիչներէն Երեքը»։ Aztag Daily - Ազդակ Օրաթերթ (Armenian Daily Newspaper based in Lebanon) (en-US)։ 2018-05-04։ արտագրուած է՝ 2021-12-07