Լեւոն Մեսրոպ (Մեսրոպեան, 1880[1], Կոստանդնուպոլիս, Օսմանեան Կայսրութիւն[1] - 16 Ապրիլ 1960(1960-04-16)[2], Փարիզ[1][3]), հայ գրող, բանասէր եւ հասարակական-մշակութային գործիչ։

Լեւոն Մեսրոպ
Ծննդեան անուն Լեւոն Մեսրոպեան
Ծնած է 1880[1]
Ծննդավայր Կոստանդնուպոլիս, Օսմանեան Կայսրութիւն[1]
Մահացած է 16 Ապրիլ 1960(1960-04-16)[2]
Մահուան վայր Փարիզ[1]
Ազգութիւն Հայ[1]
Ուսումնավայր Ազգային Կեդրոնական Վարժարան
Տեսակ Հեքիաթ
Մասնագիտութիւն գրագէտ, բանասէր, հանրային գործիչ, վիպասան

Կենսագրութիւն

Խմբագրել
  • Կրթութիւնը ստացած է Կոստանդնուպոլսոյ մէջ (1904-ին աւարտած Ռոպերթ Քոլէճը):
  • Եւրոպա մեկնած, ապա պատերազմէն ետք վերջնականապէս Փարիզ հաստատուած, զբաղած է նախ՝ գորգի առեւտուրով, յետոյ վերջնականապէս նուիրուած է գրականութեան։ Ֆրանսահայ մամուլին եւ Միացեալ Նահանգներու «Հայրենիք» ամսագիրին մէջ՝ հրապարակած է վիպակներ, բանասիրական աշխատանքներ, վէպեր, որոնցմէ անջատ հատորով լոյս տեսած են «Զարի», «Հաշիշին», «Քերպելայի գիշերները» եւ այլն։ Ինչպէս եւ թատերակներ՝ «Մատաթ Րէիս», «Օտարականը», «Շամիրամ Երկրորդ»:
  • Ուսումնասիրութիւններէն եւ ժողովածուներէն՝ «Քիւրտիստան եւ Քիւրտերը», «1915 - Աղէտ եւ Վերածնունդ», «Տէր-Զօր»՝ մեծ մասամբ կ'արտացոլացնեն հեղինակին խոր շահագրգռութիւնը հայկական ցեղասպանութեան հիմնահարցին հանդէպ։
  • Պարսկերէնէ հայերէն թարգմանած է Օմար Խայյամի քառեակները («Օմար Խայյամ», 1923)։
  • 1946-ին եւ 1954-ին մասնակցած է Հայաստանի գրողներու համագումարներուն։
  • Լեւոն Մեսրոպ կը մահանայ 1960-ին, Փարիզի մէջ։
  • «Ֆրէտ Հարթման եւ Տատա Ռօսթէմ» հրատարակուած է «Հայրենիք» ամսագրին մէջ (1937-ի Օգոստոսէն սկսեալ): Իբր թերթօն վերահրատարակուած է «Ազդակ»ի մէջ, 1988-1989-ին:
  • «Կախարդող Լեռը», Ե․, 1955:

Ծանօթագրութիւններ

Խմբագրել
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 1,8 Հայկական սովետական հանրագիտարանԵրևան: 1981. — հատոր 7. — է. 469.
  2. 2,0 2,1 2,2 Library of Congress AuthoritiesLibrary of Congress.
  3. «AV Production - Լեւոն Մեսրոպ»։ avproduction.am։ արխիւացուած է բնօրինակէն-էն՝ 2020-10-17-ին։ արտագրուած է՝ 2020-10-16 

Աղբիւրներ

Խմբագրել
  • «Ֆրէտ Հարթման եւ Տատա Ռօսթէմ», Լեւոն Մեսրոպ, Համազգայինի «Վահէ Սէթեան» հրատարակչատուն։
  • «Կենսագրական Բառարան», Գառնիկ Ստեփանեան, Գ. Հատոր, Երեւան, 1990: