Յակոբ Մեղապարտ (ծննդ. եւ մահուան. թուակ. անյայտ են), հայ առաջին տպագրիչ, հայկական տպագրութեան սկզբնաւորող եւ հիմնադիր։

Յակոբ Մեղապարտ
Ծնած է 15-րդ դար
Մահացած է 16-րդ դար
Երկեր/Գլխաւոր գործ Ուրբաթագիրք[1]
Մասնագիտութիւն տպագրիչ

Գործունէութիւնը Խմբագրել

Յակոբ Մեղապարտը հայ առաջին տպագրիչն է, հայկական տպագրութեան սկզբնաւորողը։

Յակոբ Մեղապարտն իր տպարանը հիմներ է Վենետիկի մէջ, քանի որ Հայաստանի մէջ այդ ժամանակ գիրք տպագրելու համար նպաստաւոր պայմաններ չեն եղեր։ Իտալական իշխանութիւններէն հայերէն գիրքեր հրատարակելու թոյլտուութիւն ստանալով՝ տեղի գրաձուլող վարպետներուն իր տուած նմոյշներով պատուիրեր է հայերէն բոլորգիր եւ գլխագիր տպատառեր, զարդագրերու, պատկերներու, զարդաձեւ շրջանակներու տպատախտակներ, ձեռք բերեր է տպագրական մեքենայ եւ այլ սարքեր։

Յակոբ Մեղապարտի սարքաւորած առաջին հայկական տպարանի լոյս ընծայած 6 գիրքեր Խմբագրել

Յակոբ Մեղապարտի սարքաւորած առաջին հայկական տպարանը գործեր է 1512–13 թթ. եւ լոյս ընծայեր է հաւանաբար 6 գիրք (պահպանուեր են 5-ը)։ Տպագիր գիրքերէն առաջինը՝ «Ուրբաթագիրքը»[2], աղօթքների ու մաղթանքներու ժողովածու է, ընդգրկուած են ընդարձակ հատուածներ Աւետարանէն, հատուած մը Գրիգոր Նարեկացու «Մատեան ողբերգութեան» բանաստեղծութիւնէն։ Այնուհետեւ տպագրեր է «Պատարագատետր»[3], «Աղթարք»[4], «Պարզատումար»[5], «Տաղարան»[6] գիրքերը, որոնմէ միայն «Պատարագատետրն» ունի հրատարակութեան թուականը, վայրն ու տպագրիչի անունը նշող յիշատակարան՝ «Այս սուրբ տառերը գրուեցան 1513-ին Վենեժ աստուածապահ քաղաքին մէջ, որ Վենետիկ է՝ Ֆրանքսթան, Մեղապարտ Յակոբի ձեռքով»։ Այն կը ներկայացնէ պատարագի կարգը Հայ եկեղեցւոյ մէջ։

«Աղթարք»-ի մէջ ընդգրկուած են հետաքրքրաշարժ զրոյցներ, երազներու եւ աստղագուշակութեան մեկնութիւններ։ «Պարզատումարը», 1512 թուականէն սկսած, յաջորդ 36 տարուայ անշարժ տոմարացոյցն է։ «Տաղարանը» հայ միջնադարեան տաղերգութեան ժողովածու է, ուր ընդգրկուած են Ներսես Շնորհալի, Ֆրիքի, Յովհաննէս Թլկուրանցու, Մկրտիչ Նաղաշի ստեղծագործութիւններէն։

Յակոբ Մեղապարտի տպագրած գիրքերու էջերը զարդանախշուած Խմբագրել

Յակոբ Մեղապարտի տպագրած գիրքերու էջերը գեղեցիկ զարդանախշուած են. դրօշմուած են 4 մեծ եւ 24 փոքր զարդեր, շարք մը պատկերներ, զարդագիրեր։ Տպագրութիւնը երկգոյն է՝ սեւ ու կարմիր։ Գիրքերը փոքր են՝ կաշիէ զարդանկար կազմերով։ Վերջին էջերուն Յակոբ Մեղապարտի տպանշանն է՝ լատիներէն D. I. Z. A. տառերով. Dei Servus հայերէն կը նշանակէ Աստծոյ ծառայ, Iakobus՝ Յակոբ, Zanni՝ Ծաննի՝ Յովհաննէս (եան), Armenius՝ Հայ։ Մեղապարտեան հրատարակութիւններու տպաքանակի մասին ոչ մէկ բան յայտնի է։ Այս գիրքերը Վենետիկէն հայրենիք եւ հայաբնակ այլ վայրեր հասցուցեր են հայ վաճառականները։

Յակոբ Մեղապարտի տպագրութիւնը հետագային դարձեր է հայկական գրատպութեան զարգացման հիմքը։ Անոր տպագրական արուեստի աւանդները (տպատառերու, զարդագիրերու ու զարդերու ձեւերը, տպագիր էջի չափը եւ այլն) օգտագործեր են հայ տպագրիչներ Աբգար Թոխաթեցին, Սուլթանշահը, ռուս առաջին տպագրիչ Իվան Ֆեոտորովը, եւրոպացի շատ տպագրիչներ։

Յակոբ Մեղապարտի անունով Երեւանի մէջ Խմբագրել

Յակոբ Մեղապարտի անունով Երեւանի մէջ կոչուեր է տպագրատուն, կանգնեցուցած անոր յուշարձանը (1987 թ., քանդակագործ՝ Խաչատուր Իսկանտարեան)։

Հրատարակութիւններ Խմբագրել

Գրականութիւն Խմբագրել

Ծանօթագրութիւններ Խմբագրել

Արտաքին յղումներ Խմբագրել