Լեւոն Արիսեան

Հայ փիլիսոփայ

Լեւոն Եղիայի Արիսեան (19 Յունուար (1 Փետրուար) 1903[1][2], Վան, Վանի Նահանգ, Օսմանեան Կայսրութիւն[1][2] - 1938[1][2]), հայ պետական եւ կուսակցական գործիչ, փիլիսոփայ, մանկավարժ։

Լեւոն Արիսեան
Ծնած է 19 Յունուար (1 Փետրուար) 1903[1][2]
Ծննդավայր Վան, Վանի Նահանգ, Օսմանեան Կայսրութիւն[1][2]
Մահացած է 1938[1][2]
Քաղաքացիութիւն  Օսմանեան Կայսրութիւն
 Ռուսական Կայսրութիւն
 Խորհրդային Միութիւն
Ուսումնավայր Երամեան վարժարան[1]
Մոսկվայի պետական համալսարանի հասարակական գիտությունների ֆակուլտետ?[1]
Կոչում փրոֆէսոր[1][2]
Մասնագիտութիւն քաղաքական գործիչ, փիլիսոփայ, համալսարանի դասախօս
Աշխատավայր Հայաստանի Կոմունիստական Կուսակցութիւն
Երեւանի Պետական Համալսարան
Անդամութիւն Սպարտակ?[1]
Կուսակցութիւն Խորհրդային Միութեան համայնավարական Կուսակցութիւն[1]

Կենսագրութիւն

Խմբագրել

Լեւոն Արիսեան, ծնած է Վան։ Նախնական կրթութիւնը ստացած է ծննդավայրի հայկական «Երամեան» դպրոցին մէջ։ Առաջին համաշխարհային պատերազմի տարիներուն քոյրերուն հետ գաղթած է Երեւան։ 1916–ին մեկնած է Քիսլովոտսք՝ հօրեղբօր մօտ ուսումը շարունակելու։ 1917–ին Թիֆլիս փոխադրուած է եւ մարզարան ընդունուած է։ 1919–ին Երեւան տեղափոխուած է, աւարտած է արական մարզարանը։ 1919–ին եղած է «Սպարտակ» կազմակերպութեան անդամ, Փետրուար 1920–ին՝ համայնավարական կուսակցութեան շարքերը։ 1921-1925 թուականներուն սորված եւ աւարտած է Մոսկուայի պետական համալսարանի հասարակական գիտութեան հիմնարկը, որմէ ետք աշխատած է ՀԿ(բ) կ Կենկոմին մէջ որպէս մամուլի մասնաճիւղի վարիչ։

1927–ին եղած է Երեւանի պետական համալսարանի ուսումնական մասի ժողովրդապետը եւ համալսարանի մէջ դասաւանդած է։ Համալսարանին մէջ մէկ տարի աշխատելէ ետք, 1928–ին ընդունուած է Մոսկուայի հասարակական գիտութիւններու գիտահետազօտական հիմնարկի ռուսաստանեան ընկերակցութեան բաժինը։ 1933–ին հրաւիրուած է Հայաստան եւ լուսաւորութեան ժողովրդական պատուիրակ նշանակուած է։ 1934–ին ՀԿԿ Կենկոմի քարոզչութեան անդամ եղած է եւ խռովութեան բաժնի վարիչ։ 1936–ին դարձեալ լուսաւորութեան ժողովրդական պատրուիրակ նշանակուած է։ 1931–ին անոր շնորհուած է մասնագէտի գիտական կոչումը։

Գիտական հետազօտութիւնները իմացաբանութեան հարցերուն նուիրուած են, գերմանացի նշանաւոր փիլիսոփայ Իմանուէլ Կանտի եւ նորկանտականներու փիլիսոփայական հայացքներու քննական վերլուծութեան[3]։

1957–ին, Երեւանի մէջ ռուսերէն լեզուով լոյս տեսած է Լեւոն Արիսեանի «Իմացութեան տեսութեան պատմութենէն» մենագրութիւնը[4][5]։

1962–ին Երեւանի մէջ հիմնադրուած թիւ 127 դպրոցը մեծ մտաւորականի անունով կը կոչուի։

1938–ին, 35 տարեկանին անհիմն բռնադատուած ու գնդակահարուած է։

Տե՛ս նաեւ

Խմբագրել
  • Из истории теории познания, Е., 1957.

Ծանօթագրութիւններ

Խմբագրել