Մկրտիչ Հաճեան
Մկրտիչ Շահէն Հաճեան (11 Յունուար 1915, Պոլիս, Օսմանեան Կայսրութիւն - 25 Նոյեմբեր 1985[1], Մեքսիքօ Սիթի, Մեքսիքօ), գրող, գիւտարար, երաժշտութեան քննադատ, նկարիչ[2]։
Մկրտիչ Հաճեան | |
---|---|
Ծնած է | 11 Յունուար 1915 |
Ծննդավայր | Պոլիս, Օսմանեան Կայսրութիւն |
Մահացած է | 25 Նոյեմբեր 1985[1] (70 տարեկանին) |
Մահուան վայր | Մեքսիքօ Սիթի, Մեքսիքօ |
Քաղաքացիութիւն |
Թուրքիա Ֆրանսա |
Կրթութիւն | Ազգային Կեդրոնական Վարժարան |
Մասնագիտութնիւն | գրագէտ, գեղանկարիչ, երաժշտական քննադատ, գիւտարար |
Կեանք եւ գործունէութիւն
ԽմբագրելԱւարտած է Կ. Պոլսոյ Կեդրոնական վարժարանը (1933) եւ Իսթանպուլի համալսարանի դեղագործական ճիւղը (1938)։
1952-1957 թուականներուն ապրած է Ֆրանսա, ապա հաստատուած՝ Մեքսիքօ։ 1959-ին Փարիզի մէջ մասնակցած է պետական քննութիւններու եւ ստացած՝ երաժշտական քննադատի վկայական։ Մեքսիքոյի մէջ կազմակերպած է արհեստական մարմարի արտադրութիւն (քիմիական եղանակով արհեստական մարմար ստանալու գիւտը Հաճեանին կը պատկանի)։
Աշխատութիւններ
ԽմբագրելԹատերախաղեր
ԽմբագրելԳրած «Կնատեացը» (1949) եւ «Աստղահարը» (1982, Ալեք Մանուկեան մշակութային հիմնադրամի թատերական մրցանակ) թատերախաղերը։
Ժողովածուներ
ԽմբագրելԼոյս ընծայած է «Բոցեր» (1973) եւ «Հողէն երկինք» (1977) քերթուածներու ժողովածուները, որոնք արժանացած են «Ալեք Մանուկեան» մշակութային հիմնադրամի գրական մրցանակին։
Թարգմանութիւններ
ԽմբագրելԹարգմանած է Էտմոն Ռոստանի «Սիրանօ տը Պերժըրաք» (1949), Գարլօ Կոլտոնիի «Հիւրանոցի տիրուհին» (1950) եւ Ժան Անույի «Ռոմէօ ու Ժանէթ» (1950) թատերախաղերը։
Ցուցահանդէսներ
ԽմբագրելՆկարչական գործերու (վերացապաշտ) ցուցահանդէսներ ունեցած է Մեքսիքոյի, Նիւ Եորքի, Պոսթընի եւ Երեւանի մէջ (1977, իր գործերը նուիրած է Հայաստանի Ազգային Պատկերասրահին)։
Ծանօթագրութիւններ
Խմբագրել- ↑ 1,0 1,1 1,2 http://am.hayazg.info/index.php?curid=7920
- ↑ «ՊԱՏՄՈՒԹԵԱՆ ՄԷՋ ԱՅՍՕՐ. Մկրտիչ Շահէն Հաճեան»։ Chap.am (hy-AM)։ 2021-01-11։ արտագրուած է՝ 2021-11-24
Այս յօդուածի նախնական տարբերակը կամ անկէ մասը վերցուած է Հայկական համառօտ հանրագիտարանէն, որու նիւթերը թողարկուած են` Քրիեյթիւ Քոմմընզ Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) թոյլատրագրի մէջ։ |