Սիմոն Երեմեան
Սիմոն Երեմեան (30 Հոկտեմբեր 1871, Տրապիզոն - 1936, Միլան), հայ բնագէտ, գրող, բանասէր։ Մխիթարեան միաբանութեան անդամներէն մին[1]։
| Սիմոն Երեմեան | |
|---|---|
 | |
| Ծնած է | 30 Հոկտեմբեր 1871 |
| Ծննդավայր | Տրապիզոն, Օսմանեան Կայսրութիւն |
| Մահացած է | 1936 |
| Մահուան վայր | Միլանօ, Իտալիոյ Թագաւորութիւն |
| Մասնագիտութիւն | գրագէտ, բանասէր, բնագէտ |
ԿենսագրութիւնԽմբագրել
Ուսանած է ծննդավայրին մէջ, ապա Վենետիկի Մխիթարեաններու մօտ, 1895 թուականին դարձած է միաբանութեան անդամ։ 1899-1905 թուականներուն խմբագրած Է «Բազմավէպ»-ը, 1901 թուականին՝ նաեւ «Գեղունի» հանդէսը։ 1896 թուականին Վենետիկի մէջ հրատարակած է «Նոր կենդանաբանութիւն եւ մարդակազմութիւն: Պատմական եւ նկարագրական», 1898 թուականին «Տարվինականութիւն կամ տեսակաց եւ մարդուս ծագման խնդիրը», 1901 թուականին՝ «Հայ բժշկարանը» աշխատութիւնները[2]: Սիմոն Երեմեան զանազան պարբերականներու մէջ յաճախ հանդէս եկած է «Ատրուշան» կեղծանունով[1]։
ԱշխատութիւններԽմբագրել
Ուշագրաւ է «Պատկերազարդ բառգիրք գործնական գիտութեանց» (1900) աշխատութիւն-հանրագիտարանը։ Հրատարակած է գեղարուեստական ստեղծագործութիւններ՝ «Տուրկին» (1903), «Տագնապը» (1904) վիպակները, «Անէծք» (1903), «Սաթենիկ» (1904), «Ուխտը» (1905) ողբերգութիւնները, արձակ բանաստեղծութիւններ, յուշեր։ Լոյս ընծայած է գրականագիտական ուսումնասիրութիւններ՝
- «Կենսագրութիւն Ղեւոնդ Ալիշանի» (1902),
- «Գրական պատմութիւն եւ գեղեցիկը» (1915),
- «Գրագէտ հայեր» 10 հատորնոց աշխատութիւնը (1913-1933), որտեղ տրուած են հայ մշակութային գործիչներու (Ղեւոնդ Ալիշան, Ղազարոս Աղայեան, Մատթէոս Մամուրեան, Յակոբ Պարոնեան, Տիգրան Կամսարական) դիմանկար-բնութագրականները։