Արտաւազդ Պէրպէրեան
| Ուիքիփետիայի՝ ազատ հանրագիտարանի կողմէն Ուշադրութի՛ւն, այս յօդուածը աղբիւրներու կարիք ունի։ |
Արտաւազդ Պէրպէրեան (15 Նոյեմբեր 1923, Վառնա, Պուլկարիա[1] - 10 Յունիս 2002, Փարիզ, Ֆրանսա), հայ նկարիչ, Շահան Պէրպէրեանի որդին։ Եղբայրը՝ Պարէտ մահացած է 20 տարեկանին ինքնաշարժի արկածով, իսկ Արտաւազդ անցած է Փարիզ եւ զբաղած է արուեստով։
| Արտաւազդ Պէրպէրեան | |
|---|---|
| Ծնած է | 15 նոյեմբեր 1923-ին |
| Ծննդավայր | Վառնա Պուլկարիա |
| Մահացած է | 10 Յունիս 2002 |
| Մահուան վայր | Փարիզ, Ֆրանսա |
| Քաղաքացիութիւն |
 Պուլկարիայի թագաւորութիւն Ֆրանսա |
| Ազգութիւն | Հայ[1] |
| Ուսումնավայր | Աքատեմի տը լա Կրանտ Շոմիէր[1] |
| Մասնագիտութիւն | գեղանկարիչ |
| Աշխատավայր | նկարչութիւն |
| Ծնողներ | Շահան Ռ. Պէրպէրեան եւ Դելլի Սիրագեան |
Կենսագրութիւն
ԽմբագրելԱրտաւազդ Պէրպէրեան աշակերտած է Օննիկ Աւետիսեանին, 1949 թուականին տեղափոխուած Փարիզ, յաճախած Կրան-Շոմիէ ակադեմիա եւ Գեղարուեստի ազգային բարձրագոյն դպրոցը։ 1951 թուականի «Աշնան» սալոնի մէջ հանդես է եկած է «Ցուցարարները» նկարով։ 1964 թուականին արժանացեր է «Գեղարուեստի եւրոպական ակադեմիայի» մրցանակին։ Եղած է ֆրանսահայ մշակութային միութեան (ԺԱՖ), Ֆրանսահայ մշակութային միութեան ղեկավարներէն։ Փարիզի մէջ մասնակցեր է «Հայ բանաստեղծութեան անթոլոկիայի» (1973) հրատարակմանը։
Արտաւազդ Շահանի Պէրպէրեանի գեղանկարչական լեզուն ռեալիստական է, երփնագիրը հիւթեղ, մութ-կապտաւուն գունապատկերներով։ Ստեղծած է բանուորական թաղամասեր, աշխատաւոր մարդկանց, գիւղական անշուք բակեր, ինչպէս նաեւ միայնութեամբ ու թախիծով տոգորուած դիմանկարներ, փարիզեան բնանկարներ («Հանգստացող բանուորը», «Երեխան խրճիթին մէջ», «Ածխահատը», «Նաւակներ», Մեսրոպ Մաշտոցի, Մխիթար Հերացու, Մխիթար Գոշի դիմանկարները)։