Վահրամ Արիստակէսեան

պարուսոյց

Վահրամ Արիստակէսեան (4 (16) Ապրիլ 1899[1][2], Կարին, Էրզրումի վիլայէթ, Օսմանեան Կայսրութիւն[1][2] - 18 Յուլիս 1978(1978-07-18)[2], Երեւան, Հայաստանի Խորհրդային Ընկերվարական Հանրապետութիւն, Խորհրդային Միութիւն[2]), հայկական ժողովրդական պարերու վարպետ, պարող, պարուսոյց, Հայաստանի արուեստի վաստակաւոր գործիչ։

Վահրամ Արիստակէսեան
Ծնած է 4 (16) Ապրիլ 1899[1][2]
Ծննդավայր Կարին, Էրզրումի վիլայէթ, Օսմանեան Կայսրութիւն[1][2]
Մահացած է 18 Յուլիս 1978(1978-07-18)[2] (79 տարեկանին)
Մահուան վայր Երեւան, Հայաստանի Խորհրդային Ընկերվարական Հանրապետութիւն, Խորհրդային Միութիւն[2]
Քաղաքացիութիւն  Խորհրդային Միութիւն
Ազգութիւն Հայ[1]
Ուսումնավայր Մոսկվայի Ի. Սեչենովի անվան առաջին պետական բժշկական համալսարան?
Մասնագիտութիւն պարուսոյց, բալետմայստեր, բժիշկ
Աշխատավայր Երևանի պարարվեստի պետական քոլեջ?[1]

Կենսագրութիւն Խմբագրել

Ծնած է Էրզրում` երաժշտասէրներու ընտանիքի մէջ, ուր միշտ հնչած է հայկական երգն ու պարը: 20-րդ դարասկիզբին ստիպուած հեռաացած է հայրենի տունէն նախ Իրան, ապա` Էջմիածին, իսկ աւելի ուշ` Թիֆլիս, ուր յաճախած է հայկական ծխական դպրոցը։ Աւարտելէ ետք հետեւած է գթութեան եղբայրներու դասընթացներուն: Այնուհետեւ իբրեւ բուժակ գացած է Էջմիածին` օգնելու Հայոց ցեղասպանութենէն փրկուած հայ գաղթականներու, որոնք շատ յաճախ, ցաւը մոռցած, շրջան բռնելով կը սկսէին պարել` կարծես այդ կերպ յագեցնելու կորսուած հայրենիքի կարօտը:

Էջմիածինի մէջ՝ գաղթականներու օգնութեամբ վարակուած է վանեցիի, տալուորիկցիի, մշեցիի, ղարսեցիի, սասունցիի հայկական պարերու մոգականութեամբ եւ ինչպէս խոստովանած է տարիներ անց, որ այդ հանդիպումն ալ դարձած է իր ստեղծագործական մկրտութիւնը:

Գործունէութիւն Խմբագրել

1920-1922 Արիստակէսեան սկսած է ազգային պարերու բանահաւաքութեամբ զբաղուիլ, միաժամանակ դասական, ազգագարական պարեր ուսանելով` աշակերտած է իտալացի յայտնի վարպետ Ի. Փերինիին, Գ. Էթարեանի պարի ուսումնարանին մէջ, Վրաստանի պարի դասատուներու մասնագիտական դպրոցին մէջ: 1922-ին Վրաստանի պետական օփերայի արուեստագէտ, այլեւ Թիֆլիսի մէջ բացուած կովկասեան պարերու արուեստանոցի վարիչն ու պարի դասատուն:

Թիֆլիսի մէջ` Հայարտուն կեդրոնէն ներս անոր հանդիպումը Հայաստանի լուսաւորութեան ժողովրդական կոմիսար Ասքանազ Մռաւեանի հետ, շրջադարձային կը դառնայ անոր կեանքին մէջ: Վահրամ Արիստակէսեանին հնարաւորութիւն կը տրուի իր արուեստը ծառայեցնել հայրենիքի մէջ եւ հայրենի ժողովուրդին, ինչպէս նաեւ Երեւանի մէջ պարի դպրոց բանալու:

1924 թուականին Երեւանի մէջ բացուած է պարարուեստի պետական արուեստանոցը (այսօր` Պարարուեստի ուսումնարան), ուր քառամեայ կրթութեամբ սաները կը սորվէին դասական, ժողովրդական պարեր: Անոր սաներէն շատերը դառրձած են Հայֆիլհարմոնիայի, Հայկական ժողովրդական երգի-պարի պետական անսամպլի, Հայաստանի պետական օփերայի պալէի խումբի արուեստագէտներ․

«Ինչպէս տառերէն կը կազմուին բառերը, բառերէն` նախադասութիւնները, այնպէս ալ առանձին շարժումներէ կը կազմուին ամբողջական պարերը: Իսկ ձեռքերը … մարմնի աչքերը, որոնք կը հարցնեն, կը հաստատեն, կը խնդրեն, կը մերժեն,կը կանչեն, կը վանեն: Ձեռքի` այդ բոլորն  արտայայտող շարժումները անոր հայեացքն են, նայուածքը»,- յաճախ կրկնած է իր սաներուն:

Դասաւանդման զուգահեռ Վահրամ Արիստակէսեան շրջած է Հայաստանի շրջաններուն մէջ, գիւղերուն հաւաքէած եի գրի առած է հայկական ժողովրդական պարերն ու մեղեդիները:

1926 թուականին Երեւանի արհեստանոցին մէջ բեմադրած է պալէի առաջին բեմադրութիւնը Հայաստանի մէջ ` Տելիպի «Քոփփելիա» (Coppélia) պալէն:

1927 թուականին անոր ղեկավարած պարախումբը մասնակցած է ՍՍՀՄ ժողովուրդներու արուեստներու յոբելենական համերգին՝ «Գեովնդը», «Մշոյ խըռ», «Ջանիման» եւ այլ պարերով:

1928-ին, արդէն իբրեւ մենապարող, մասնակցած է Մոսկուայի մէջ իրականացուող համամիութենական առաջին սպարտակիադային ու գրաւած առաջին տեղը` արժանանալով ախոյեանի կոչման: Առաջին մրցանակին արժանացած է նաեւ անոր ղեկավարած պետական ազգագրական պարերու անսամպլը:

1929 թուականին Վահրամ Արիստակէսեան նկարահանուած է «Անուշ» ֆիլմին մէջ` Սարոյի դերին, սակայն ֆիլմն անաւարտ մնացած է:

1931 թուականին ան աշխատանքին զուգահեռ ուսանած է Երեւանի, այնուհետեւ Մոսկուայի բժշկական հիմնարկին մէջ:

Աւարտելէ յետոյ համատեղելով պարն ու բժշկական մասնագիտութիւնը` միաժամանակ կ՛աշխատի Հայաստանի պետական օփերայի, Հայֆիլհարմոնիայի մէջ, ինչպէս նաեւ  հիւանդանոցի մէջ:

1933 թուականին Ալ. Սպենդիարեանի «Ալմաստ» օփերայով բացուած է Հայաստանի օփերայի եւ պալէի պետական թատրոնը, որուն գլխաւոր պարողը դարձած է Արիստակէսեան:

Արիստակէսեանի ղեկավարած պետական ազգագրական պարերու անսամպլը ելոյթ ունենցած է տարբեր երկիրներու մէջ։

1957-ին Աշնակ գիւղին մէջ (Արագածոտնի մարզ) կազմակերպած է ազգագրական պարի ինքնագործ խումբ (Երիտասարդութեան եւ ուսանողներու համաշխհային 6-րդ փառատօնի դափնեկիր, 1957, Մոսկուա)[3][4]:

Ծանօթագրութիւններ Խմբագրել

Այս յօդուածի նախնական տարբերակը կամ անկէ մաս մը վերցուած է Հայկական Սովետական Հանրագիտարանէն, որուն նիւթերը հրատարակուած են` Քրիէյթիվ Քամմընզ Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) թոյլատրագրի ներքոյ։