Վարդան Պետրոսեան

Վարդան Պետրոսեան (27 Փետրուար 1959(1959-02-27), Երեւան, Հայաստանի Խորհրդային Ընկերվարական Հանրապետութիւն), հայ դերասան, երգիծաբան, թատերական գործիչ, նկարիչ[1]։

Վարդան Պետրոսեան
Ծնած է 27 Փետրուար 1959(1959-02-27) (65 տարեկան)
Ծննդավայր Երեւան, Հայաստանի Խորհրդային Ընկերվարական Հանրապետութիւն
Քաղաքացիութիւն  Հայաստան
 Ֆրանսա
Կրօնք Հայ Առաքելական Եկեղեցի
Մասնագիտութիւն դերասան, հեղինակ, նմանակող

Կենսագրական գիծեր Խմբագրել

1983-ին աւարտած է Երեւանի Գեղարուեստա-թատերական Հիմնարկի Արդիւնաբերութեան եւ Ձեւաւորման բաժինը։

1983-85 ծառայած է Խորհրդային բանակին մէջ։

Ան ստեղծագործական աշխուժ գործունէութեան սկսած է շատ երիտասարդ տարիքին` խորհրդային տարիներէն մասնակցելով բազմաթիւ գեղանկարչական ցուցահանդէսներու, ձեւաւորելով թատերական ներկայացումներ, գրելով ու ներկայացնելով երգիծական թատերախաղեր[1]:

1985-ին ընկերներու հետ ստեղծած է «Ոզնի» երգիծական հանդէսին կից «Երիտասարդ Ոզնիներ» երգիծական թատերախումբը, որ 1988-էն ետք պաշտօնապէս կը ճանչցուի «Ոզնիներ» թատրոն անունով։

1988-1992 Վարդան Պետրոսեան կը գրէ ու կը բեմադրէ մօտ տասնեակ մը ներկայացումներ, որոնք իրենց քաղաքական համարձակութեամբ եւ կատարման ոճով մեծ աղմուկ կը բարձրացնեն Երեւանի թատերական կեանքին մէջ։

1990-ին Վարդան Պետրոսեան եւ «Ոզնիներ» թատերախումբը կը հրաւիրուին Փարիզ, ուր կը ներկայացնեն «Հեռուստատեսային կատակներ` ծիծաղում են Ոզնիները»։

1992-էն սկսեալ Վարդան Պետրոսեան կ՛ապրի ու կը ստեղծագործէ Փարիզի մէջ հանդէս գալով իր սեփական հեղինակային ներկայացումներով (հայերէն եւ ֆրանսերէն

1997-էն Վարդան Պետրոսեան հիւրախաղերով հանդէս կու գայ Հայաստանի սահմաններէն դուրս՝ ԱՄՆ, Ֆրանսա, Անգլիա, Գանատա, Պելճիքա, Իրան, Սուրիա, Լիբանան, Ռուսաստան, Կիպրոս, եւայլն։

2012 թուականին Երեւանի մէջ ներկայացուց իր նոր՝ «Պարոնայք 50-50» համերգային ծրագիրը, որուն ներկայացումները տեղի ունեցան Յուլիս 23-էն մինչեւ Դեկտեմբեր 19-ը, Պարոնեանի անուան թատրոնէն ներս[2]։

2018-ին Պէյրութի մէջ, Վարդան Պետրոսեան ներկայացուց իր «Իմ Կիսատ Թողած Երգը» մենաթատրոնը։

Ծանօթագրութիւններ Խմբագրել