Արշակ Չօպանեան
Արշակ Չօպանեան (15 Յուլիս 1872[1], Պէշիկթաշ, Կոստանդնուպոլիս, Օսմանեան Կայսրութիւն - 8 Յունիս 1954[2][3], Փարիզի 4-րդ շրջան, Փարիզ, Ֆրանսա[4]), հայ գրող, քննադատ, բանասէր, լրագրող եւ հանրային գործիչ։
Կենսագրական Գիծեր
ԽմբագրելԾնած է Պոլիս, Ակնցի ծնողներէ։ Յաճախած է Կեդրոնական վարժարան, ուր ուսուցիչ ունեցած է գրագէտներ, ինչպէս՝ Եղիա Տէմիրճիպաշեանը։
Դեռ պատանի կը մօտենայ «Արեւելք» օրաթերթի շրջանակին եւ լոյս կ'ընծայէ թարգմանութիւններ՝ ֆրանսացի իրապաշտ գրագէտներէ։
Պահ մը ուսուցչութեամբ եւ հրապարակագրութեամբ զբաղելէ ետք, շուտով (1893) կը մեկնի Փարիզ, ուր կը ծանօթանայ ֆրանսացի գրական դէմքերու։
Պոլիս դարձէն եւ «Ծաղիկ» գրական թերթի հիմնումէն հազիւ երկու տարի անց, համիտեան սարսափներուն՝ 1896-ին կրկին կը մեկնի Փարիզ, այս անգամ վերջնականօրէն, հոն ճգնաւորի կենցաղով ամբողջ կեանք մը անցընելու համար։
1898-ին, կը հիմնէ «Անահիտ» գրական ամսաթերթը, որուն առաջին շրջանը կը հասնի մինչեւ 1911, եւ որ իր շուրջ կը խմբէ արեւմտահայ ու արեւելահայ գրագէտ ու արուեստագէտ բազմաթիւ կարեւոր դէմքեր։ Չօպանեան կը հրատարակէ գրական լուրջ վերլուծումներ հայ հին եւ նոր գրական դէմքերու մասին (Գրիգոր Նարեկացի, Նահապետ Քուչակ, Խաչատուր Աբովեան, Մկրտիչ Պէշիկթաշլեան, Կոմիտաս...)։
Երկար ընդհատումէ ետք, «Անահիտ» երկրորդ շրջան մը կ'ունենայ 1929-1940-ին եւ վերջին շրջան մը՝ 1946-1949-ին։
Չօպանեանի ծաւալուն գրական գործունէութիւնը կը գտնէ լայն ճանաչում։ Կը տօնուին անոր յաջորդական յոբելեանները։ Կը ստանայ շքանշան՝ նաեւ Ֆրանսական Ակադեմիայէն, յատկապէս թարգմանական իր գործին համար։
Մահացած է ինքանշարժի արկածի մը հետեւանքով։
Գրական Վաստակ
ԽմբագրելՉօպանեան եղած է ռամկավար կուսակցութեան անդամ։ Ստեղծագործած է գրական բոլոր սեռերով։ Անոր բանաստեղծութիւնները ամփոփուած են «Արշալոյսի ձայներ» (1891), «Թրթռումներ» (1892), «Քերթուածներ» (1908) գիրքերուն մէջ։ Լոյս տեսած են Չօպանեանի «Թուղթի փառք» (1892) հոգեբանական վիպակը, «Տղու հոգիներ» (1923) պատմուածքներու եւ պատկերներու ժողովածուն, «Մութ խաւեր» (1893), «Հրաշքը» (1923) թատրերգութիւններ եւ այլ երկեր։
Հայ գրականութեան մէջ իւրայատուկ նշանակութիւն ունի Չօպանեանի քննադատական եւ գիտական-բանասիրական գործունէութիւնը։ Չօպանեան հրատարակած է միջանդարեան եւ նոր շրջանի գրական յուշարձաններ՝ Նահապետ Քուչակին վերագրուող քառեակներու եւ ընդհանրապէս միջանդարեան հայրեններու ժողովածուները («Նահապետ Քուչակի դիւանը», 1902, «Հայրէններու բուրաստանը», 1940), «Նաղաշ Յովնաթան աշուղը եւ Յովնաթան Յովնաթանեան նկարիչը» (1910), «Հայ էջեր» (1912) գիրքերը։ Կազմած եւ լոյս ընծայած է Պ. Դուրեանի (1894) եւ Մ. Պեշիկթաշլեանի (1907) երկերը, որոնց նուիրած է նաեւ ծաւալուն ուսումնասիրութիւններ։
Չօպանեան առաջինն է, որ Գրիգոր Նարեկացիի ժառանգութիւնը վերլուծած է իբրեւ գեղարուեստական ստեղծագործութիւն: Ան Նարեկացին դասած է համաշխարհային գրականութեան հսկաներու կողքին։
Չօպանեան՝ քննանդատը
ԽմբագրելԻբրեւ գեղարուեստական մեծ ճաշակի տէր հեղինակութիւն՝ գրական քննադատի իր անփոխարինելի ներդրումը ունեցած է երիտասարդ արժէքներու յայտնաբերման եւ խրախուսման մէջ։
Չօպանեան-քննադատի նախասիրած մարզը էսսէ-դիմանկարի գրական ոճն է. սեղմ շրջագիծերու մէջ ան ներկայացուցած է ծանօթ գրողներու ընդհանրական, խոր եւ դիպուկ բնութագիրը, բացայայտած է անոնց ստեղծագործական մտածողութեան, աշխատակարգին (մեթոտ) եւ ոճին էական գիծերը։ Այդպիսի յօդուածներ նուիրած է Խ. Աբովեանին, Ղ. Ալիշանին, Յ. Պարոնեանին, Գ. Սունդուկեանին Րաֆֆիին, Պ. Պռոշեանին, Ա. Շիրվանզադէին, Համաստեղին եւ ուրիշներու (զգալի մասը ամփոփուած է «Դէմքեր», հ. 1-2, 1924-29, ժողովածուներ)։
Չօպանեանի գեղագիտական հայեացքները
ԽմբագրելՉօպանեանի գեղագիտական հայեացքներուն հիմքը իրապաշտ արուեստի սկզբունքներն են, որոնց մէջ ան տեսած է կեանքին արձագանգելու եւ ժողովուրդին ծառայելու լաւագոյն ուղին, թէեւ բարձր գնահատած է նաեւ վիպապաշտ ուղղութեան պատմական նշանակութիւնը։
Չօպանեան՝ Հայ մշակոյթի սիրահարը
ԽմբագրելՉօպանեան բարձրադիր իր պատուանդանը նուաճած է հայ գրողներու յաւերժական պանթէոնին մէջ, յատկապէս՝ հայ մշակոյթի հարստութիւններուն նկատմամբ իր տածած անհուն սիրով, հայ լեզուի պաշտամունքով ու զայն կատարելագործելու կիրքով, ինչպէս նաեւ հայկեան հանճարի անկորնչելի գեղեցկութիւնները վերծանելու, արժեւորելու եւ իր ժողովուրդին ու ողջ մարդկութեան փոխանցելու անխոնջ աշխատանքով եւ պատկառելի վաստակով[7]։
Այլ յօդուածներ
ԽմբագրելՉօպանեան յօդուածներ նուիրած է նաեւ արեւմտա-եւրոպական (Վ. Հիւկօ, Պալզաք, Է. Զոլա, Հ. Իպսէն ) եւ ռուս (Ա. Փուշքին, Ն. Կոկոլ, Ի. Տուրկենեւ, Լ. Թոլսթոյ) գրողներուն։ Ռուս գրականութեան մէջ բարձր գնահատած է «Վեհանձն գթութեան ոգին, մարդկային լայն եղբայրութեան մը բուռն ծարաւը, բացարձակ արդարութեան բաղձանքը, կեանքի ուղղակի դիտողութեան եւ պարզ ու հաւատարիմ արտայայտութեան ձգտումը, արուեստը առանց արուեստականութեան...» («Անահիտ», 1909, N 1-2, էջ 47)։
Ան մեծ աշխատանք կատարած է հայ գրականութիւնը Եւրոպայի մէջ ծանօթացնելու եւ հայ ժողովուրդին դատը պաշտպանելու ուղղութեամբ։ Անձնական կապեր հաստատած է ժամանակակից եւրոպացի գրողներու եւ հասարակական գործիչներու հետ։ Թարգմանած է եւ ֆրանսերէնով հրատարակած է հին ու նոր շրջանի հայ բանաստեղծներու բազմաթիւ երկեր։ Այդ աշխատանքին պսակը եղած է «Վարդենիք Հայաստանի» ֆրանսերէն (հ. 1-3, 1918-1929) ժողովածուն։
1933-ին այցելած է հայրենիք։
Չօպանեանի գրական-հասարակական գործունէութիւնը բարձր գնահատած են՝ Յ. Թումանեան, Ա. Շիրվանզադէ, Ա. Իսահակեան, Ա. Ֆրանս, է. Վերհառն, Ռ. Ռոլան, Վ. Պրիւսով եւ ուրիշներ։
Երկերու մատենագիտութիւն
Խմբագրել- Արշալոյսի ձայներ, Կ. Պոլիս, 1891, 217 էջ:
- Թուղթի փառք (վիպակ), Կ. Պոլիս, 1892, 136 էջ:
- Պետրոս Դուրեան, Թիֆլիս, 1894, 196 էջ:
- Մկրտիչ Պէշիկթաշլեանի կեանքն ու գործը, Փարիզ, 1907, 256 էջ:
- Քերթուածներ, Փարիզ, 1908, 144 էջ:
- Տղու հոգիներ, Փարիզ, 1923, 81 էջ:
- Դէմքեր, Փարիզ, 1924, 168 էջ:
- Թուղթի փառք (վիպակ), Կ. Պոլիս, 1924, 108 էջ:
- Դէմքեր, Փարիզ, 1929, 192 էջ:
- Պատկերներ, Փարիզ, ա. թ., 112 էջ:
- Հայրէններու Բուրաստանը, Փարիզ, 1940, 552 էջ:
- Կեանք եւ Երազ, Փարիզ, 1945, 110 էջ:
- Բանաստեղծութիւններ, Փարիզ, 1949, 343 էջ:
- Բամբասանք (թատերախաղ), Փարիզ, 1950, 106 էջ:
- Հրաշքը (թատերգութիւն), Պէյրութ, 1952, 98 էջ:
- Երկեր, Երեւան, 1966, 576 էջ:
- Պետրոս Դուրեանի կեանքն ու գործը, Երեւան, 1967, 241 էջ:
- Նամականի, Երեւան, 1980, 504 էջ:
- Երկեր՝ Քերթուածներ, «Տեսիլներ», «Արշալոյս», «Ծովուն մօտ», «Անձկութիւն», «Փշրուած սիրոյ եղերերգը», «Խաւարին մէջ», «Բլուրին վրայ», «Տղու հոգիներ», «Պատկերներ», «Զատկական պատկերներ», «Կեանք եւ Երազ», «Արձակ բանաստեղծութիւններ» եւ «Գրական դէմքեր», Երեւան, 1988, 864 էջ:
Գործերէն
Խմբագրել- Վիպակ-պատմուածք՝ «Թուղթի Փառքը», «Տղու հոգիներ»
- Քերթուածներ՝ չափածոյ եւ արձակ
- Գրադատական ուսումանսիրութիւն՝ Պ. Դուրեանի եւ Մ. Պէշիկթաշլեանի քերթուածները՝ ներածութիւններով
- Նահապետ Քուչակի եւ Նաղաշ Յովնաթանի «Դիւան»ները[8]
- «Գրական Դէմքեր»
Ծանօթագրութիւններ
Խմբագրել- ↑ 1,0 1,1 armradioarchive.am
- ↑ 2,0 2,1 2,2 https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Acte_de_d%C3%A9c%C3%A8s_-_Archag_Tchobanian.jpg
- ↑ 3,0 3,1 3,2 https://archives.paris.fr/arkotheque/visionneuse/visionneuse.php?arko=YTo2OntzOjQ6ImRhdGUiO3M6MTA6IjIwMjMtMDQtMjQiO3M6MTA6InR5cGVfZm9uZHMiO3M6MTE6ImFya29fc2VyaWVsIjtzOjQ6InJlZjEiO2k6NDtzOjQ6InJlZjIiO2k6MjcwODgyO3M6MTY6InZpc2lvbm5ldXNlX2h0bWwiO2I6MTtzOjIxOiJ2aXNpb25uZXVzZV9odG1sX21vZGUiO3M6NDoicHJvZCI7fQ==#uielem_move=-195%2C95&uielem_islocked=0&uielem_zoom=104&uielem_brightness=0&uielem_contrast=0&uielem_isinverted=0&uielem_rotate=F
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Deutsche Nationalbibliothek Record #102028079 // Gemeinsame Normdatei — 2012—2016.
- ↑ Krikorian A., Heratchian H. Le dictionnaire biographique: Arméniens d'hier et d'aujourd'hui — Maisons-Alfort: 2021. — P. 552–553. — ISBN 978-2-905686-93-0
- ↑ 6,0 6,1 http://thisweekinarmenianhistory.blogspot.com/2014/07/birth-of-arshag-tchobanian-july-15-1872.html
- ↑ Ա.Չօպանեան
- ↑ «Մեծանուն Հայեր»