Յակոբ Տէր Յակոբեան

Յակոբ Տէր Յակոբեան (Յ․ Իրազեկ,1881, Վերին Ազա, Նախիջևանի գավառ, Երեւանի նահանգ, Ռուսական Կայսրութիւն - 19 Յունիս 1953(1953-06-19), Թեհրան, Իրան), պետական գործիչ, Հայաստանի Հանրապետութեան խորհրդարանի աւագ քարտուղար, հասարակական գործիչ, գրող, ՀՅԴ կուսակցութեան անդամ[1]:

Յակոբ Տէր Յակոբեան
Ծնած է 1881
Ծննդավայր Վերին Ազա, Նախիջևանի գավառ, Երեւանի նահանգ, Ռուսական Կայսրութիւն
Մահացած է 19 Յունիս 1953(1953-06-19)
Մահուան վայր Թեհրան, Իրան
Քաղաքացիութիւն  Ռուսական Կայսրութիւն
 Հայաստանի Առաջին Հանրապետութիւն
Իրան
Ուսումնավայր Գէորգեան Հոգեւոր Ճեմարան
Մասնագիտութիւն պետական գործիչ, գրագէտ
Անդամութիւն Հայրենիքի փրկության կոմիտե?
Կուսակցութիւն Հայ Յեղափոխական Դաշնակցութիւն

Կենսագրական գիծեր

Խմբագրել

Ծնած է 1881-ին, Գողթան գաւառի վերին Ազա գիւղը: Կրթութիւնը ստացած է ծննդավայրի եւ ապա Էջմիածնի Գէորգեան ճեմարանին մէջ:

Ճեմարանի ուսումը աւարտելէ ետք նուիրուած է ուսուցչական ասպարէզին, միաժամանակ ստանձնած է ազգային եւ կուսակցական պատասխանատու պարտականութիւններ` Կովկասի եւ Իրանի մէջ:

Գործունէութիւն

Խմբագրել

1916-1917 թուականներուն պաշտօնավարած է Սալմաստի մէջ:

Ռուսիոյ Փետրուարեան յեղափոխութենէն ետք 1917-ին, վերադարձած է Կովկաս․ լծուած է՝ կուսակցական, կրթական եւ պետական-հասարակական աշխատանքներու` մասնակցելով Երեւանի, Ալեքսանդրապոլի (Գիւմրի)[2] ու Անդրկովկասի գիւղացիական համագումարներուն եւ Հայաստանի մէջ տեղի ունեցած հետագայ բոլոր շարժումներուն:

Ընտրուած է Երեւանի ՀՅԴ Կեդրոնական կոմիտէի եւ Հայոց ազգային խորհուրդի անդամ, աշխատած է համագործակցական (կօօպերատիւ) շարժման մէջ` ժողովրդականացնելով եւ տարածելով այդ շարժումը իր գրութիւններով եւ գործնական մասնակցութեամբ:

5 Օգոստոս 1919-էն մինչեւ 2 դեկտեմբեր 1920, ընտրուած է Հայաստանի Ա. Հանրապետութեան անդրանիկ խորհրդարանի անդամ եւ իբրեւ առաջին քարտուղար[3]:

Հայաստանի բռնագրաւման օրերուն ան մնացած է Երեւան` բախտը կապելով ժողովուրդի ճակատագրին: Շուտով ան կրկին աշխատանքի լծուած է` իբրեւ Փետրուարեան ապստամբութեան առաջնորդներէն մէկը եւ 18 փետրուարին ապստամբ ուժերու հետ իջած է Կոտայքէն Երեւան:

Փրկութեան կոմիտէի կառավարութեան մէջ ստանձնած է պարէնաւորման նախարարի պաշտօնը, սակայն ամբողջ ժամանակ մնացած է Ղամարլուի ճակատը` իբրեւ հսկող ու ղեկավարող եւ թեւ ու թիկունք կռուող ժողովրդային ուժերուն:

Փակուելով Հայաստանի առաջին անկախ հանրապետութեան պատմութեան էջը, ժողովրդային ուժերը` հետապնդուած Կարմիր բանակէն, անցած են Պարսկաստան: Ան Արաքսը անցնողներուն վերջինը եղած է:

Թաւրիզի մէջ մեծ դեր կատարած է` իբրեւ Հայաստանի վերջին կառավարութեան ներկայացուցիչ:

Տէր Յակոբեան կրկին ընտրած է ուսուցչութեան ասպարէզը եւ երկար տարիներ ղեկավարած է տարրական եւ միջնակարգ դպրոցներ` Իրանի քանի մը քաղաքներու մէջ[1]:

1946-էն մինչեւ 1950 ստանձնած է Պաղտատի ազգային դպրոցներու տեսուչի պաշտօնը, ապա ստիպուած եղած է վերադառնալ Թեհրան:

Աշխատակցած է` «Յուսաբեր»-ին, զոյգ «Հայրենիք»-ներուն, «Վէմ»-ին, «Այգ»-ին, «Ալիք»-ին, «Նաւասարդ»-ին եւ «Լոյս»-ին եւ այլ թերթերու ու պարբերականներու` Յ. Իրազեկ գրական անունով[3]:

Յակոբ Տէր Յակոբեան, 19 Յունիս 1953-ին, սրտի կաթուածով յանկարծամահ եղած է[1]:

Ծանօթագրութիւններ

Խմբագրել
  1. 1,0 1,1 1,2 ««Ալիք»-ի 85-ամեայ անխափան երթը - «ԱԼԻՔ» Օրաթերթ»։ alikonline.ir (hy-am)։ արխիւացուած է բնօրինակէն-էն՝ 2020-03-28-ին։ արտագրուած է՝ 2020-11-06 
  2. «Հայաստանը ՀՅԴ – Բոլշեւիկ յարաբերութիւնների ոլորտում 1917-1921 - Պայքար բոլոր ճակատներում»։ digilib.aua.am։ արտագրուած է՝ 2020-11-06 
  3. 3,0 3,1 «Հարիւր Դէմք` Հայաստանի Ա. Հանրապետութեան Հիմնադրութեան Հարիւրամեակին»։ Aztag Daily - Ազդակ Օրաթերթ (Armenian Daily Newspaper based in Lebanon) (en-US)։ 2019-02-12։ արտագրուած է՝ 2020-11-06 

Տե՛ս նաեւ

Խմբագրել